Znaczenie witaminy D3 w reumatoidalnym zapaleniu stawów. Cz. I. Stawy skroniowo-żuchwowe

Stawy skroniowo-żuchwowe

Aż u ponad połowy chorych na RZS zajęte są stawy skroniowo­-żuchwowe. Zapalenie ich objawia się bólem okolicy skroniowo­-żuchwowej, trudnościami w otwieraniu ust i jedzeniu. Mogą towa­rzyszyć temu bóle szczęki i żuchwy, bóle głowy, ból i sztywność szyi, szumy uszne i szczękościsk o różnym stopniu nasilenia (3). Są one następstwem stanu zapalnego i wysięku ograniczającego funkcję stawu. Obserwuje się także powiększenie węzłów chłonnych oko­licy podżuchwowej.

Choroby reumatoidalne bardzo wyraźnie mogą zmieniać sto­sunki topograficzne w stawach skroniowo-żuchwowych, co prowa­dzi do zmiany długości mięśni skroniowych, mięśni skrzydłowych przyśrodkowych oraz żwaczy. W konsekwencji dochodzi do ich nadmiernego napięcia (4). To wzmożone napięcie mięśni narzą­du żucia może powodować wystąpienie różnych parafunkcji (5). Większość pacjentów skarży się na uczucie porannego zmęczenia, co w połączeniu z objawami ze strony układu krążenia oraz innych narządów może maskować podstawową chorobę. Objawy mogą przypominać dysfunkcję układu stomatognatycznego występującą w bruksizmie, co może prowadzić do błędnej diagnozy i terapii (5). Podobieństwo widać nie tylko w subiektywnych dolegliwościach, ale i w obiektywnym badaniu stwierdza się wzmożone napięcie mięśni żucia. Jednym z częstszych czynników środowiskowych wpływającym na wyzwolenie czy zaostrzenie się objawów w oby­dwu schorzeniach jest stres. Zwraca uwagę znamienna analogia tych chorób. Należy podkreślić, że reumatoidalne zapalenie sta­wów skroniowo-żuchwowych jest częstszą przyczyną dolegliwości ze strony układu stomatognatycznego i jego dysfunkcji niż bruk­sizm. Podobieństwo objawów, szczególnie w początkowej fazie zajęcia stawów skroniowo-żuchwowych w RZS, winno być przesłaniem do wnikliwej diagnostyki różnicowej w tych dwóch jednostkach chorobowych. Wiąże s...