Rozszczep podniebienia – porównanie badania pantomograficznego i tomografii komputerowej wiązki stożkowej

Celem pracy jest ocena rozszczepów podniebienia pierwotnego i wtórnego w obrazie radiologicznym u pacjentów w okresie rozwojowym. Przedstawiono przykłady zaburzeń zębowych oraz kostnych w badaniach panoramicznych oraz tomografii komputerowej wiązki stożkowej.

Badanie pantomograficzne

Badanie ortopantomograficzne (OPG) jest powszechnie wykorzystywane w diagnostyce pacjentów z rozszczepem podniebienia ze względu na dużą dostępność i możliwość wykonywania już u dzieci od 3.-5. roku życia. Jedynym warunkiem jest odpowiednia współpraca pomiędzy osobą wykonującą badanie a pacjentem. U dzieci niewspółpracujących mogą wystąpić artefakty ruchowe. Do wad badania są zaliczane: powiększenie obrazu, warstwowość (niektóre elementy mogą być niewidoczne przy dużej dysproporcji przednio-tylnej szczęki i żuchwy) oraz nakładanie się struktur tkanek twardych i miękkich, co może fałszować ocenę. Badanie pantomograficzne służy przede wszystkim do diagnostyki zaburzeń zębowych (braku zawiązków zębowych lub obecności zębów nadliczbowych/dodatkowych, wielkości i kształtu zębów, dilaceracji korzeni, nieprawidłowości w położeniu oraz czasie wyrzynania zębów), wzrostu szczęki i żuchwy czy obecności przetok ustno-nosowych (ryc. 1-3) (4, 8-10). Do najczęstszych zaburzeń zębowych należy brak zawiązka siekacza bocznego (4, 11, 12).

Badanie pantomograficzne powinno być wykonywane systematycznie w celu wykrywania próchnicy oraz oceny stanu przyzębia. Zdrowe zęby wpływają na prawidłowy przebieg leczenia ortodontycznego (4, 11, 12).

Za pomocą zdjęć rentgenowskich można ocenić czas, w którym powinno się wykonać autogenny przeszczep kości (ang. secondary alveolar bone grafting – SABG) do wyrostka zębodołowego szczęki. Odpowiednie ...