Sedacja wziewna podtlenkiem azotu – eliminacja lęku stomatologicznego

Zabieg z użyciem sedacji wziewnej powinien być poprzedzo­ny dokładnym wywiadem dotyczącym nie tylko ogólnego stanu zdrowia, ale także dotychczasowymi doświadczeniami pacjenta związanymi z leczeniem stomatologicznym. Istotne jest, aby pacjent nie jadł co najmniej 2-3 godziny przed zabiegiem oraz, w przypad­ku młodszych pacjentów, aby ćwiczyli oni w domu oddychanie przez nos przy użyciu maseczki gazowej. Może to znacznie uła­twić współpracę podczas zabiegu i skrócić jego czas. Podtlenek azotu, oprócz działania przeciwlękowego, ma także działanie ha­lucynogenne, przez co pacjenci często mają wrażenie pływania, latania, unoszenia się nad ziemią. Uczucie unoszenia się nad ziemią bądź mrowienie kończyn górnych lub dolnych oznaczają zazwy­czaj osiągnięcie odpowiedniego stężenia środka sedującego, które pozwala na rozpoczęcie zabiegu (8). Stężenie to wynosi 40-45%. Bardzo korzystnym, szczególnie w przypadku dzieci, działaniem gazu rozweselającego jest niepamięć wsteczna, przez co wizyty w gabinecie stomatologicznym, jak i leczenie nie kojarzą się nie­przyjemnie i generują dużo mniej stresu. W trakcie sedacji wziew­nej powinno się unikać gwałtownych ruchów, hałasu, podnoszenia głosu – wówczas bardzo łatwo jest wybudzić pacjenta z marzeń sennych. Po zakończonym zabiegu należy stopniowo zmniejszać podaż podtlenku azotu, zwiększając tym samym stężenie tlenu, aż do osiągnięcia 100%. Po około 20 minutach od zaprzestania po­dawania N2O wszelkie objawy sedacji znikają. Natomiast warto, aby pacjent odczekał 30 minut (chociażby w poczekalni) nim opuści gabinet stomatologiczny (9).

Opis przypadku

Do gabinetu stomatologicznego zgłosił się wraz z rodzicami 11-letni pacjent w celu leczenia zębów mlecznych i stałych, pacjent z silną fobią związaną z dotychczasowym leczeniem w innym gabinecie. W badaniu wewnątrzustnym stwierdzono obecność licznyc...