Skaner wewnątrzustny – zastosowanie w codziennej praktyce

Prężny rozwój cyfryzacji pomaga nie tylko stomatologowi i technikowi dentystycznemu, ale w głównej mierze ma na celu wyeliminowanie błędów możliwych do popełnienia w trakcie wieloetapowości pracy.

TITLE: Intraoral scanner – use in everyday practice
STRESZCZENIE: Prężny rozwój cyfryzacji pomaga nie tylko stomatologowi i technikowi dentystycznemu, ale w głównej mierze ma na celu wyeliminowanie błędów możliwych do popełnienia w trakcie wieloetapowości pracy. Pomimo postępu w dziedzinie materiałoznawstwa dentystycznego w dalszym ciągu pobranie tradycyjnego wycisku przysparza wielu problemów. Alternatywą stał się wycisk wirtualny. Stomatologia cyfrowa daje szereg możliwości, jednak ciągle wymaga udoskonalania.
SŁOWA KLUCZOWE: skaner wewnątrzustny, wycisk wirtualny, wycisk konwencjonalny, model wirtualny, model konwencjonalny
SUMMARY: The dynamic development of digitalization not only helps a dentist and dental technician, but is primarily aimed at eliminating mistakes that can be made during multi-stage work. Despite advances in dental material science, taking a traditional impression still causes many problems. A virtual impression has become an alternative. Digital dentistry offers a number of possibilities, but still needs to be improved.
KEYWORDS: intraoral scanner, digital impression, conventional impression, virtual model, conventional model

Cyfrowa stomatologia, systemy służące do projektowania i wytwarzania obiektów to idee określające kierunek rozwoju współczesnych dziedzin stomatologii. Zarówno protetyka, jak i ortodoncja intensywnie korzystają z technologicznych osiągnięć współczesnej cyfryzacji. Skaner wewnątrzustny stał się narzędziem, które wykorzystywane jest we wszelkich procedurach klinicznych, a jego przydatność określa możliwość kooperacji z oprzyrządowaniem laboratoryjnym.

Przeczytaj wszystkie artykuły z kategorii PROTETYKA

Skanowanie wewnątrzustne

Głównym celem rozwoju cyfryzacji jest eliminacja błędów powstających na wielu szczeblach pracy etapowej, a taką jest praca technika dentystycznego. Pierwszą okazją do błędu może być wieloetapowość procedur wyciskowych. Mimo ogromnego postępu w dziedzinie materiałoznawstwa stomatologicznego zagadnienie to jest ciągle trudne, pracochłonne i często niezbyt przyjemne dla pacjenta. Alternatywą staje się pobranie wirtualnego wycisku za pomocą skanera wewnątrzustnego i dalsze komputerowe projektowanie prac służących rehabilitacji pacjenta.

Cyfrowe techniki rejestracji obrazu pozwalają na rejestrację zarówno łuków zębowych, jak i okluzji. Proces rejestracji zwarcia jest bardzo prosty i polega na skanowaniu grupy dwóch lub trzech zębów łuku dolnego i grupy dwóch lub trzech zębów łuku przeciwstawnego. System skanowania, przesyłając informację do komputera, automatycznie składa klatki zdjęć, dając obraz prawidłowego okluzyjnego położenia żuchwy w stosunku do szczęki (fot. 1). Następnie cyfrowy zapis pola protetycznego wysyłany jest drogą elektroniczną do laboratorium protetycznego, gdzie odbywa się drukowanie fizycznego modelu w procesie fotopolimeryzacji za pomocą stereolitografii, które zastępuje konwencjonalny model gipsowy oraz komputerowe projektowanie docelowej pracy protetycznej kontrolowane przez technika dentystycznego. Gdy proces projektowania zostanie ukończony, dane wysyłane są przez system do frezarki, która z odpowiedniego materiału wykrawa laserowo lub za pomocą wierteł zaprojektowaną pracę.

System projektowania wspomaganego komputerowo i system komputerowo wspomaganej produkcji (CAD/CAM) to szereg skorelowanych ze sobą urządzeń, których pierwsze ogniwo stanowi skaner wewnątrzustny.

Skanowanie wewnątrzustne jest procesem wykorzystującym system pomiarów optycznych oparty na wiązce światła (SLS – structured light system) do rejestrowania geometrii skanowanego pola. Technologia ta jest obecnie najpopularniejsza ze względu na szybki wynik pomiarowy, użycie prostego oprzyrządowania optycznego i sposobność pracy w zmiennych warunkach oświetlenia.

Obecnie świat stomatologii cyfrowej dysponuje około dziesięcioma systemami do skanowania wewnątrzustnego, należą do nich: Cerec, Trios, iTero, Lava C.O.S., DirectScan, IOS FastScan, DPI-3D, E4D, 3D Progress, Densys 3D.

Najpowszechniej stosowanym skanerem wewnątrzustnym jest skaner Cerec Omnicam firmy Dentsplay Sirona (fot. 2, 3), był on też pierwszym udanym komercyjnym systemem do skanowania. Technologię tę tworzą: kamera skanująca, komputer z monitorem i ze specjalistycznym oprogramowaniem oraz urządzenie frezujące. Dzięki zastosowaniu kamery Cerec Bluecam możliwe jest pobranie cyfrowego wycisku zębów wraz z błoną śluzową jamy ustnej (fot. 4). Kamera Cerec pracuje w spektrum światła niebieskiego o długości fali 420 nm, co daje doskonałe odwzorowanie szczegółów obiektu skanowanego nawet do 19 µm. Tworzenie obrazu odbywa się przez wykonanie serii zdjęć po naprowadzeniu kamery na dany obiekt. Odpowiedzialne za to jest zjawisko triangulacji światła, co w praktyce oznacza kumulację trzech wiązek światła na danym punkcie obiektu skanowanego. Skanowanie powierzchni nierównomiernie odbijających światło (powierzchnie zakrzywione, wygięte) może stać się kłopotliwe dla tej technologii, jednak firma doskonale poradziła sobie z tym problemem, wprowadzając do użycia proszek dwutlenku tytanu, którym pokrywane są skanowane obiekty. Zabieg ten eliminuje odblaski świetlne i daje optymalny poziom kontrastu. Warstwa proszku powinna być cienka, aby zapewnić prawidłowe odwzorowanie skanowanego pola. Ważne jest też operowanie głowicą skanującą, która musi być prowadzona zgodnie z torem wprowadzenia protezy.

Galeria

zobacz więcej