Skanery wewnątrzustne – rodzaje i zastosowanie

W protetyce skaner wewnątrzustny wykorzystuje się w wykonawstwie:

• pojedynczych protez stałych: wkłady koronowe, wkłady koronowo-korzeniowe, korony, korony teleskopowe, licówki, korony tymczasowe, łączniki indywidualne, przykręcane uzupełnienia implantoprotetyczne, podbudowy, mosty,
• protez szkieletowych,
• uzupełnień kombinowanych z elementami precyzyjnymi,
• szyn zgryzowych,
• nawoskowania modeli,
• protez całkowitych,
• obturatorów.

Dodatkowo można go zastosować u pacjentów:

• z zębami w II stopniu rozchwiania,
• z rozszczepem podniebienia,
• onkologicznych, po resekcji szczęki,
• z odruchem wymiotnym,
• z ograniczonym rozwarciem szczęk,
• lękliwych,
• dzieci.

Ponadto może przysłużyć się do projektowania uśmiechu, symulacji planu i wyników leczenia (1, 3, 6, 7).

Podczas wykonywania w sposób tradycyjny uzupełnień protetycznych można popełnić wiele błędów, zarówno na etapie klinicznym, jak i laboratoryjnym. Pobranie konwencjonalnego wycisku to pracochłonna, wieloetapowa czynność, wymagająca od klinicysty dużego skupienia, doświadczenia, znajomości właściwości danej masy. Dla pacjenta etap ten jest również niekomfortowy. Parametry masy wyciskowej, takie jak zmiana objętości podczas pobierania wycisków, ucisk na tkanki oraz cechy gipsu odlewowego – ekspansja podczas wiązania – wpływają negatywnie na precyzję przyszłego modelu roboczego, a co za tym idzie – mogą prowadzić do złego uszczelnienia brzeżnego pracy protetycznej. Cyfrowa stomatologia została wprowadzona, aby zminimalizować liczbę błędów, ułatwić pracę dentyście oraz technikowi. Ciągły rozwój systemów wirtualnych m...