Środki płuczące stosowane w trakcie leczenia endodontycznego – przegląd piśmiennictwa

Dowolne rozcieńczenia podchlorynu sodu można przygotowywać samodzielnie z bardziej stężonych roztworów. Ze względu na nietrwały charakter związku i dezaktywację pod wpływem powietrza, światła i bardzo wysokich temperatur podchloryn sodu przechowuje się w ciemnych, szczelnych butelkach w suchym i chłodnym miejscu. Rozcieńczone roztwory zachowują swoją aktywność w temperaturze pokojowej przez 7-10 dni (1-5).

Preparaty podchlorynu sodu dostępne na rynku to:

• ChloraxD 2 i 5,25%,
• Clorox 5,25%,
• Bk Liquid 5,25%,
• Hypochlorit Speiko 5,25%,
• Chloramina I 5%,

• ChloraxD 2 i 5,25%,
• Clorox 5,25%,
• Bk Liquid 5,25%,
• Hypochlorit Speiko 5,25%,
• Chloramina I 5%,
• Chloro-Cid 3%,
• Chloran 2 i 5,25%,
• Antyformina.

Nadtlenek wodoru

Równie popularnymi co podchloryn sodu środkami stosowanymi do płukania kanałów korzeniowych są roztwory nadtlenku wodoru, czyli popularna woda utleniona (H2O2). W endodoncji najczęściej zastosowanie znajduje 3-proc. jej roztwór o działaniu rozpuszczającym względem tkanki organicznej. Ponadto roztwór ten działa wybielająco i silnie bakteriobójczo, zwłaszcza na beztlenowce. Jednocześnie w nieznacznym stopniu drażni tkanki okołowierzchołkowe, co ma niebagatelne znaczenie w przypadku kanałów sperforowanych, kanałów o znacznie poszerzonym otworze fizjologicznym (resorpcje, ponowne leczenie endodontyczne), a przede wszystkim w endodoncji wieku rozwojowego. Wskutek oddziaływania nadtlenku wodoru nie dochodzi do lizy resztek organicznych oraz usunięcia warstwy mazistej. Mechanizm jej działania polega na tym, że po zetknięciu się z enzymami (katalazą tkankową i peroksydazą glutationową) doc...