Staranność w stanach nagłego zagrożenia życia pacjenta w praktyce zawodowej lekarzy stomatologów oraz lekarzy rodzinnych – wybrane aspekty prawne

Istotnym czynnikiem towarzyszącym wykonywaniu zawodu lekarza jest ryzyko spowodowania określonych szkód w zakresie dóbr pacjenta (głównie życia i zdrowia). W praktyce zawodowej lekarzy dentystów oraz lekarzy rodzinnych stany nagłego zagrożenia życia pacjenta pojawiają się stosunkowo rzadko, ale mogą rodzić istotne niebezpieczeństwo zdrowotne dla pacjenta, a co za tym idzie – poważne konsekwencje prawne dla lekarza. Krótkie chwile, decydujące nieraz o życiu pacjenta, będą później długo (bywa, że latami) analizowane przez biegłych i wnikliwie oceniane przez organy prowadzące postępowanie. Oczywiście w zakresie kompetencji zawodowych autora nie leży wskazywanie medykom szczegółowych zasad postępowania w takich przypadkach, gdyż mieszczą się one w zakresie „aktualnej wiedzy medycznej”, a więc dla prawnika (nawet na co dzień zajmującego się prawem medycznym) w obszarze „wiedzy tajemnej”. Warto jednak wskazać na niektóre z regulacji normujących postępowanie w takich przypadkach oraz konsekwencje prawne zaistnienia potencjalnych szkód na zdrowiu i życiu pacjentów.

Kluczowe pytanie, na którym w głównej mierze koncentrują się ustalenia organów ochrony prawnej rozstrzygających o odpowiedzialności lekarza, dotyczy tego, czy zachowanie medyka cechowała tzw. należyta staranność. Wymóg należytej staranności działania statuuje wprost art. 4 Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, stanowiący, że: „Lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, z dostępnymi mu metodami i ze środkami zapobiegania chorobom, ich rozpoznawania i leczenia, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością”.

Z uregulowaniem...