Staranność w stanach nagłego zagrożenia życia pacjenta w praktyce zawodowej lekarzy stomatologów oraz lekarzy rodzinnych – wybrane aspekty prawne

Ocena zachowania lekarza działającego w sytuacji nagłego zagrożenia życia pacjenta będzie dotyczyć wielu elementów, z których kilka ma fundamentalne znaczenie. Należą do nich: wywiad z pacjentem, prawidłowość udzielania świadczeń, wyposażenie gabinetu w sprzęt i leki czy w końcu prawidłowość akcji reanimacyjnej. Oczywiste jest, że podstawowe znaczenie dla prawidłowości udzielania świadczeń ma proces diagnostyczny, którego ważnym elementem jest wywiad z pacjentem. W wielu przypadkach odpowiedzialności prawnej lekarzy ten element był przedmiotem wnikliwych analiz. Pociągani do odpowiedzialności lekarze często podnosili, że o pewnych okolicznościach (rzutujących na dalszy proces udzielania świadczeń) nie wiedzieli, mimo że przeprowadzili wywiad z pacjentem.

Jak zasadnie wskazał Sąd Najwyższy, „trudno wyobrazić sobie sytuację, w której badanie fizykalne nie jest poprzedzone wywiadem i to wywiadem nie byle jakim, lecz takim, w którym lekarz docieka przebiegu oraz objawów choroby oraz chorób przebytych, bowiem tylko taki wywiad wręcz warunkuje prawidłowość stawianej diagnozy i zastosowania właściwej terapii” (wyrok SN z 1.04.2008 r., IV KK 381/07. LEX nr 404571).

Niestety, nawet dobrze przeprowadzony wywiad oraz podjęcie prawidłowych czynności terapeutycznych nie gwarantują, że nie dojdzie do nagłego stanu zagrożenia życia pacjenta, będącego następstwem np. niespodziewanej niewydolności krążeniowo-oddechowej. Czynnikami decydującymi wówczas o prawidłowości działań lekarza są, co oczywiste, podjęcie akcji reanimacyjnej oraz wezwanie zespołu ratownictwa medycznego. Warto jednak pamiętać, że wymóg podjęcia powyższych czynności dotyczy właściwie każdego człowieka, który ma kontakt z osobą w sta...