Metody obrazowania w sterowanej regeneracji kości: à propos dwóch przypadków

Membrany

Stosowanie barier, membran, stało się bardzo ważnym elementem procedury sterowanej regeneracji kości. Podstawową funkcją membran jest fizyczna ochrona regenerującej się kości. To szczelna bariera nadająca kształt powstającej tkance, izolująca obszar zabiegu przed środowiskiem jamy ustnej i znajdujących się w niej drobnoustrojów. Membrany muszą cechować się głównie biokompatybilnością, zdolnością adhezji do otaczających tkanek, mechaniczną wytrzymałością i elastycznością. Bardzo ważną własnością membran degradujących jest czas ich rozpadu – powinien być on odpowiednio długi, a produkty nie mogą być toksyczne dla organizmu i muszą być sprawnie usuwane z ustroju. Nie mogą wywoływać alergii, mutacji, odczynu zapalnego i nowotworów. Membrany mają budowę asymetryczną. Strona wewnętrzna powinna inicjować rozwój i proliferację komórek tkanki kostnej, a zewnętrzna – blokować przed wrastaniem tkanek miękkich (13-14). Najprostszą klasyfikacją membran jest podział na bariery resorbowalne i nieresorbowalne. Kluczową wadą tych drugich jest przeprowadzenie powtórnej operacji usunięcia membrany. Powoduje to wzrost ryzyka infekcji, jego kosztów i przedłużenie leczenia. Czas skutecznego działania membrany powinien wynosić 4-6 tygodni.

Membrany nieresorbowalne syntetyczne

Nieresorbowalna membrana e-PTFE (politetrafluoro-etylen) wykonana z foli teflonowej i polimeru. e-PTFE wielokrotnie udoskonalano, czego wynikiem było wyprodukowanie d-PTFE (z matrycy wzmocnionej siatką tytanową o działaniu bakteriostatycznym) (13-15).

Membrany resorbowalne naturalne

Membrany resorbowalne naturalne zawierają kolagen typu I. Pochodzenie kolagenu różni się ...