Potencjalne zagrożenia wynikające z błędnych algorytmów stosowanie profilaktyki fluorkowej

Przewlekłe działanie fluoru przy jego zawartości w wodzie pitnej powyżej 3,6 mg/l poza cechami fluorozy powoduje większą skłonność do próchnicy. W kościach fluoroza objawia się nadmiernym uwapnieniem (osteoskleroza). Zmiany te występują najczęściej w kręgosłupie, miednicy, kościach długich i żebrach. Dochodzi do zwapnienia więzadeł miednicy i kręgosłupa. W zaawansowanych przypadkach występują znaczny wzrost gęstości kości oraz zwężenie jam szpikowych kości długich (18, 19). Liczne prace eksperymentalne wykazały wpływ fluorków na wzrost produkcji neurotoksyn (18). Na podstawie wywiadu u osób z fluorozą odnotowano: znamiennie statystycznie częściej występujące okołostawowe bóle kończyn, bóle kręgosłupa, złamania kości, kamicę nerkową, osteoporozę i choroby tarczycy. Także średnia wysokość ciała u osób z fluorozą była średnio o 4 cm niższa niż u osób bez fluorozy. Nie stwierdzono natomiast zaburzeń funkcji rozrodczych (20).

Fluor w przewlekłym zatruciu może upośledzać funkcje metaboliczne komórek i tkanek. Wpływa na aktywność około 72 enzymów (21). Stwierdzono też, że długotrwała ekspozycja na związki fluoru może powodować również zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym i zmieniać farmakokinetykę leków stosowanych w leczeniu osteoporozy (22). Jednocześnie należy podkreślić, że sole fluoru w odpowiedniej dawce wywierają korzystne działanie w leczeniu osteoporozy przebiegającej z upośledzonym tworzeniem tkanki kostnej (23). Fluoroza zębów, której nie towarzyszą objawy ogólnoustrojowe, powinna być traktowana jako uciążliwy defekt estetyczny i nie należy jej mylić z prawdziwą fluorozą wynikającą ze spożycia kilkadziesiąt razy większych dawek fluoru, jak się zdarza to w regionach z faktycznie dużym zanieczyszczeniem fluorem atmosfery lub wody pitnej, w stężeniu powyżej 7 ppm lub przy stosowaniu bardzo dużych dawek fluoru, np. 40-60 mg F/dobę przez dłuższy okres w leczeniu osteoporozy (24).

...