Niechirurgiczne leczenie choroby przyzębia – terapia fotodynamiczna

Celem pracy jest przedstawienie na podstawie przeglądu piśmiennictwa zasad oraz możliwości stosowania terapii fotodynamicznej w leczeniu zapaleń przyzębia.

Terapia fotodynamiczna (PDT, PHT – Photodynamic Therapy) polega na nieodwracalnym uszkodzeniu komórek docelowych przez reaktywne formy tlenu, które powstają w rezultacie współdziałania fotouczulacza i światła o długości fali zbliżonej do jego maksimum absorpcji (4). Mogą być to komórki zmienione chorobowo, np. nowotworowe lub mikroorganizmy. Jeżeli komórkami docelowymi są mikroorganizmy, to tę formę terapii określa się przeciwbakteryjną chemioterapią fotodynamiczną (PACT – Photodynamic Antimicrobial Chemotherapy) (5), antybakteryjną terapią fotodynamiczną (aPDT – Antimicrobial Photodynamic Therapy) (6), fotodynamiczną inaktywacją (PDI – Photodynamic Inactivation) lub dezynfekcją aktywowaną światłem (PAD – Photo-Activated Disinfection) (7). Szerokie spektrum działania aPDT wykorzystywane jest do eliminacji: bakterii, wirusów, grzybów i pierwotniaków (8).

Aby doszło do zainicjowania reakcji fotodynamicznej, konieczne jest istnienie trzech składowych, tj.: fotouczulacza, który lokalizuje się w komórkach docelowych, źródła światła o długości fali zbliżonej do jego maksimum absorpcji oraz tlenu rozpuszczonego w tkance. W zależności od ilości tlenu reakcja może przebiegać według dwóch głównych mechanizmów.

Mechanizm I

Absorpcja fotonu przez cząsteczkę fotouczulacza...