Niechirurgiczne leczenie choroby przyzębia – terapia fotodynamiczna

Mechanizm II

Przyjmuje się, że mechanizm II jest dominującym i najważniejszym procesem warunkującym skuteczność PDT. Zachodzi on w środowisku bogatym w tlen. Po przejściu fotosensybilizatora do wzbudzonego stanu trypletowego dochodzi do przekazania energii bezpośrednio na cząsteczkę tlenu. W wyniku tego powstaje tlen singletowy (wysoko energetyczny stan charakteryzujący się brakiem niesparowanych elektronów), charakteryzujący się stosunkowo krótkim czasem życia oraz wyjątkowo silnymi właściwościami utleniającymi. Ten typ reakcji zachodzi głównie w dezynfekcji bakterii Gram-ujemnych i drożdży (10). Reakcje drugiego typu są określane mianem właściwych reakcji fotodynamicznych, a pierwszego typu – jedynie jako fotoreakcje (5).

Stosunek udziału obu mechanizmów zależy od wielu czynników, m.in.: stężenia tlenu, stałej dielektrycznej tkanek, pH środowiska, struktury barwnika. Fotosensybilizatory ftalocyjaninowe wykazują większą tendencję do tworzenia form rodnikowych, natomiast porfirynowe – do generacji tlenu singletowego (11).

Błękit toluidyny

Błękit toluidyny (TBO – Toluidyne Blue Orto) – chemicznie chlorek toluidyny – to jeden z powszechniej stosowanych fotouczulaczy w stomatologii. Ze względu na formę kationową i hydrofilny charakter doskonale penetruje komórki bakterii Gram-ujemnych (12). Jest łączony z fosforanem sodu w celu uzyskania właściwości buforujących roztworu, nie przebarwia tkanek. Maksimum jego absorpcji wynosi 633 nm. W badaniach in vitro Qin i wsp. (13) wykazali jego największą skuteczność w stosunku do periopatogenów w&n...