Tomografia komputerowa stożkowa jako użyteczne narzędzie w ortodoncji

Badanie to, przy jednokrotnym naświetleniu pacjenta, umożliwia uzyskanie pełnego obrazu twarzowej części czaszki, tak tkanek twardych, jak i w znacznym stopniu miękkich, a poddany obróbce cyfrowej wynik badania pozwala otrzymać dowolny przekrój badanych struktur w każdej z trzech płaszczyzn przestrzennych oraz stwarzać trójwymiarowe rekonstrukcje. W obrazowaniu wolumetrycznym wykorzystuje się stożkową wiązkę promieniowania rentgenowskiego, a lampa i detektor wykonują jednorazowy obrót o 360 stopni. Dzięki temu otrzymujemy szybko dane konieczne do rekonstrukcji dwu- lub trzywymiarowych obrazów. Zdjęcia dwuwymiarowe składają się z kwadratowych elementów (pikseli), układających się wzdłuż osi X i Y; w przypadku obrazowania 3D elementem składowym uzyskiwanego obrazu jest sześcienny woksel, który jest jednostką objętości i powstaje poprzez dodanie osi Z. W przeciwieństwie do obrazu konwencjonalnej TK, w którym wielkość wokseli zmienia się w zależności od grubości warstwy, w badaniu CBCT wielkość wokseli jest stała (woksele izotropowe) i w zależności od urządzenia wynosi od 0,1 mm do 0,4 mm (1, 2).

W większości dostępnych obecnie aparatów do badań wolumetrycznych pacjent jest pozycjonowany, podobnie jak do zdjęcia pantomograficznego, w pozycji stojącej lub siedzącej, jedynie w nielicznych urządzeniach pacjenci są badani w pozycji leżącej. Ustawienie pacjenta jest podobne jak w przypadku zdjęcia pantomograficznego. Wykonywanie skanów o małym polu obrazowania wymaga bardzo starannego wyboru badanej objętości. Aparat CBCT może być również wyposażony w kraniostat do pozycjonowania głowy do powtarzalnych badań cefalometrycznych. Podczas badania rejestrowane są dane dotyczące osłabienia promieniowania rentgenowskiego w obrębie pewnej objętości zawierającej badane struktury. Rejestracja obrazu dokonuje się za pomocą wzmacniacza obrazu (image intensifier tube – IIT) albo detektora cyfroweg...