Trakcja ortodontyczna zatrzymanych kłów szczęki z wykorzystaniem mechaniki łuków segmentowych

Najlepszą opcją kliniczną jest niewątpliwie leczenie prewencyjne w fazie uzębienia mieszanego, gdy korzeń nie jest jeszcze w pełni uformowany. Jeśli jednak nie można zapobiec zatrzymaniu, najlepszą opcją może być trakcja, ponieważ kły szczęki odgrywają fundamentalną rolę zarówno w estetyce twarzy pacjenta, jak i przede wszystkim w żuciu, podczas bocznych ruchów żuchwy.

W przypadku zatrzymania kłów z powodu braku miejsca, mimo że ich położenie sprzyja wyrzynaniu się, najlepszą alternatywą może być ekstrakcja pierwszego przedtrzonowca (ryc. 10). W niektórych przypadkach możliwe jest uzyskanie większej przestrzeni bez ekstrakcji, ale będzie to zależeć od ograniczeń biologicznych, ryzyka dla sąsiadujących struktur, tolerancji pacjenta na dłuższe leczenie i przestrzegania przez niego zaleceń.

Kiedy kły nie wyrzynają się samoistnie, w większości przypadków przewidywalne i korzystne wyniki daje chirurgiczne odsłonięcie i ortodontyczne repozycjonowanie zęba. Ten rodzaj leczenia wymaga multidyscyplinarnej współpracy między chirurgami szczękowymi, periodontologami i ortodontami.

O ilości kości usuwanej w trakcie zabiegu decydują położenie zęba zatrzymanego oraz metoda chirurgiczna użyta do odsłonięcia korony w celu naklejenia elementów aparatu ortodontycznego (ryc. 11). Usunięcie zbyt dużej ilości kości może zwiększyć ryzyko utraty przyczepu i uszkodzenia korzenia sąsiedniego zęba [21]. Zaleca się sporządzenie formularza świadomej zgody w celu wyjaśnienia pacjentowi, że mogą wystąpić inne powikłania związane z trakcją, takie jak: utrata wrażliwości miazgi, resorpcja powierzchni korzenia zęba poddawanego trakcji, zmiana barwy, niemożność ruchu z powodu ankylozy oraz zmiany położenia przesuniętego zęba po zakończeniu leczenia (nawrót).