Tymczasowe uzupełnienie braków zębowych w odcinku przednim żuchwy z wykorzystaniem włókna szklanego i własnych zębów pacjenta z zaawansowaną chorobą przyzębia

Podsumowanie

Przedstawiony przypadek pozwala stwierdzić, że utrata zębów w odcinku przednim jest dla pacjenta trauma­tycznym przeżyciem, szczególnie jeśli jest on w mło­dym wieku. W sytuacji gdy ekstrakcja jest nieunikniona, można przynajmniej chwilowo poprawić „komfort ży­cia” (do czasu wykonania uzupełnienia ostatecznego), żeby pacjent nie musiał rezygnować z życia zawodo­wego, jak i prywatnego. Jednak w takim przypadku pacjent musi wiedzieć, że jest to rozwiązanie tymcza­sowe i akceptować je oraz wykonać ustalony wcześniej plan leczenia. Bardzo ważne są motywacja pacjenta i współpraca w osiągnięciu zamierzonego celu, a tak­że systematyczne zgłaszanie się na wizyty kontrolne. Należy również uświadomić pacjentowi, że wykonanie wyżej opisanej konstrukcji (w tym wypadku wykonana na życzenie pacjenta) jest tymczasowe i stanowi tylko część całego leczenia, a nie jego efekt i nie może być traktowane jako rozwiązanie ostateczne. Obowiązkiem lekarza jest przedstawienie pacjentowi zarówno zalet, jak i wad wykonanego uzupełnienia. Zaletami takiego rozwiązania są:

• krótki czas wykonania pracy;
• mała traumatyczność zabiegu; – eliminacja etapu doboru koloru prowizorycznej ko­rony poprzez wykorzystanie naturalnych zębów pa­cjenta;
• możliwość natychmiastowego zdjęcia uzupełnienia i wymiany na inne;
• alternatywa dla ruchomych protez osiadających (na które godzą się pacjenci ze względu na możli­wość ich refundacji przez NFZ), które nie powinny być użytkowane przez pacjentów z chorobą przyzębia;
• przedłużenie okresu korzystania z własnych zębów mimo znacznej utraty podparcia, ale tylko wtedy, gdy ta utrata podparcia nie jest przyczyną ostrych stanów zapalnych, ropni itp.;
• zatrzymanie na ogół postępu choroby przy zacho­waniu właściwej higieny jamy ustnej;
• stosowanie po zabiegach chirurgicznych;