Dwa przypadki ortodontycznego leczenia pacjentów z dysfunkcją układu ruchowego narządu żucia (URNŻ)

Wyniki leczenia

Wyniki leczenia przedstawiono na ryc. 7-14 (s. 8-12). Poprzez przywrócenie harmonii okluzyjno-artykulacyjnej staw zaadoptował się czynnościowo bez trzasków. W czasie leczenia współpracowano z lekarzem ortopedą, lekarzem rodzinnym i psychoterapeutą. Terapię edukacyjną i psychoterapię prowadzono również w gabinecie ortodontycznym. Jako zalecenie życiowe pacjent ma oszczędzać staw, nie uprawiać parafunkcji oraz oddychać nosem. Zdjęcie czynnościowe wykonane po leczeniu (ryc. 12, s. 10) wykazało:

• w zwarciu: obydwie głowy mają położenie centralne,
• w rozwarciu: obydwie głowy znajdują się na szczycie guzków stawowych.

Opis przypadku 2 – leczenie tyłożuchwia asymetrycznego
z zespołem dysfunkcji SSŻ Pacjentka, lat 22, studentka resocjalizacji, przez 2 lata szukała pomocy u różnych lekarzy zajmujących się stawem skroniowo-żuchwowym, kiedy to po maturze w wieku 19 lat pojawił się u niej ból lewego stawu skroniowo-żuchwowego z dużym przeskokiem lewej głowy stawowej przy otwieraniu. Od stycznia 2010 r. nosiła szynę relaksacyjną Sveda wytłoczoną z Erkoduru, z płaszczyzną nagryzową płaską w odcinku przednim.

Badanie czynnościowe

Badanie ruchów żuchwy wykazało: tor odwodzenia ze zbaczaniem w lewo o amplitudzie 36 mm, ruch wysuwania ze zbaczaniem w lewo = 5 mm (8-10 – norma), ograniczone ruchy boczne – w stronę prawą 4 mm, w lewą 7 mm (10-14 – norma).

Analizując ortopantomogram (ryc. 15, s. 12), zwrócono uwagę na potencjalną asymetrię żuchwy, w związku z czym przeprowadzono analizę asymetrii (ryc. 16, s. 12).