Dwa przypadki ortodontycznego leczenia pacjentów z dysfunkcją układu ruchowego narządu żucia (URNŻ)

Po 3 miesiącach, w listopadzie 2010 r., założono aparat stały na górny łuk zębowy (ryc. 22, s. 14). W styczniu 2011 r. przyklejono aparat stały na dolny łuk zębowy. W łuku dolnym cały czas dowiązywano łuk intruzyjny do łuku podstawowego, by wyrównywać krzywą Spee.

Na łukach TMA wyginano schodki intruzyjne dla zębów: 31, 32, 33 oraz schodki extruzyjne dla zębów: 43, 44, 45, 46, 47.

Przypadek leczył się opornie i z wielkim trudem. Wykorzystano wszystkie możliwe sposoby postępowania: szlifowanie przedwczesnych kontaktów zębowych, nadbudowę zębów materiałem złożonym, ortodontyczne kombinacje z różnymi dogięciami łuków oraz wyciągami do leczenia klasy II. Po 18 miesiącach leczenia, w maju 2012 r., udało się uzyskać kompromisowy wynik leczenia (ryc. 23-26, s. 14).

W łuku dolnym przyklejono retainer z drutu tytanowego na 8 zębów, od zęba 44 do zęba 34 (ryc. 27, s. 15).

Retencyjnie pacjentka nosi górną szynę typu Sveda ze śrubą, zmodyfikowaną w taki sposób, że z przodu ma wykonany wał skośny do retencji czynnościowej mięśni wysuwających, zaś na zębach trzonowych ma płaszczyzny nagryzowe gładkie utrzymujące równomierne podparcie stawu po prawej i lewej stronie w zgryzie konstrukcyjnym (ryc. 28-29, s. 15).

W trakcie wizyt kontrolnych próbowano jeszcze robić różne korekty zwarcia centralnego i pozacentralnego, by osiągnąć stabilność ortodontyczną.

W grudniu 2012 r., po 7 miesiącach noszenia szynopłytki, osiągnięto zamierzony cel.

Wynik leczenia

W lutym 2013 r. wykonano zdjęcie czynnościowe SSŻ ...