Uzupełnienia tymczasowe – opis metod i właściwości na podstawie przeglądu piśmiennictwa

Wykonawstwo

Uzupełnienia tymczasowe mogą być wykonane techniką bezpośrednią lub pośrednią. Metoda bezpośrednia zakłada zastosowanie koron gotowych, dostępnych na rynku, które powinny być podścielone szybkopolimerem (2). Metoda z wykorzystaniem gotowych koron tymczasowych jest metodą prostą, lecz obarczoną wieloma wadami. Wymaga ona bowiem od operatora ręcznego dostosowania prefabrykantów, szczególnie w obrębie brzegu dziąsłowego. Postępowanie to nigdy nie jest zbyt precyzyjne i powoduje możliwość wystąpienia przecieku brzeżnego. Jeszcze gorszą konsekwencją ich stosowania może być destrukcyjne działanie na przyzębie brzeżne (5). Metoda polegająca na bezpośrednim wykonaniu uzupełnień czasowych w jamie ustnej pacjenta wydaje się być dobra. Można wykonać uzupełnienie ochronne odwzorowujące kształt zębów sprzed oszlifowania, wcześniej pobierając wycisk alginatowy lub silikonowy. Można również wykonać zmodyfikowane uzupełnienie tymczasowe, które wymaga nawoskowania diagnostycznego modelu wstępnego (wax-up). Podczas nawoskowania nadawany jest odmienny kształt czy wielkość zęba, zgodnie z oczekiwaniami pacjenta. Wykonanie wycisku na podstawie modelu nawoskowanego stanowi późniejszą bazę dla uzupełnienia czasowego. Daje to możliwość bezpośredniej oceny przez pacjenta wyglądu przyszłego uzupełnienia protetycznego. Ponadto metoda ta pozwala na odpowiednie modelowanie tkanek miękkich otaczających ząb filarowy, poprzez nadanie odpowiedniego kształtu i profilu wyłaniania korony (5). Można wykonać wycisk przed oszlifowaniem i po oszlifowaniu. Z wycisku po oszlifowaniu wykonujemy model gipsowy, posługując się pierwszym wyciskiem i modelem jako tłocznią i przeciwtłocznią, wykonuje się też indywidualną koronę czasową. Metoda ta wykorzystywana była szczególnie u młodocianych (ze względu na rozmiary komory miazgi), jak i przy zębach znacznie oszlifowanych (4). Wszystkie technik...