Wkład koronowy kompozytowy jako metoda odbudowy zęba z żywą miazgą – opis przypadku

Liczne publikacje potwierdzają korzyści wynikające z zastosowania pośrednich odbudów kompozytowych przede wszystkim ze względów na zmniejszenie skurczu polimeryzacyjnego, a przez to poprawę szczelności brzeżnej. W przypadku prac pośrednich skurcz polimeryzacyjny występuje tylko w cienkiej warstwie cementu. Dodatkowo polimeryzacja kompozytu poza jamą ustną w określonych warunkach (np. 130°C przez 7 min) zwiększa jego konwersję i poprawia właściwości fizykochemiczne odbudowy (3-4). Wkłady koronowe kompozytowe wykazują większą twardość i odporność na ścieranie w porównaniu z wypełnieniem bezpośrednim, co wykazał w badaniu D’Arcangelo. Autor ten zaleca użycie materiału kompozytowego do odbudowy pośredniej, jeśli ząb przeciwstawny jest pokryty naturalnym szkliwem bądź materiałem kompozytowym. Natomiast gdy ząb przeciwstawny pokryty jest porcelaną, należy zastosować ceramikę (5). Dzięki wykonywaniu uzupełnienia na modelu gipsowym możliwe jest precyzyjne oddanie morfologii zęba z uwzględnieniem powierzchni żującej, kontaktów okluzyjnych, kontaktów stycznych oraz profilu wyłaniania (6-10). Pozostałe zalety odbudów pośrednich to: idealna gładkość wypełnienia, oszczędna preparacja w porównaniu z koroną protetyczną oraz bardzo dobre efekty estetyczne (2).

Emilia Gałązka-Tatarczak, Magdalena Skubik - Poradnia Protetyki Stomatologicznej, Stomatologiczne Centrum Kliniczne UM w Lublinie – stażysta specjalizacyjny
Roma Korzeniowska-Przysucha, Barbara Nachcińska - Poradnia Protetyki Stomatologicznej, Stomatologiczne Centrum Kliniczne UM w Lublinie
Leszek Szalewski - Zakład Protetyki Stomatologicznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Piśmiennictwo

1. Veneziani M.: Posterior indirect adhesive restor...