Wpływ czynników naczyniowych na prawidłową szerokość biologiczną wokół implantów dentystycznych

Naczyniowe czynniki wzrostu

Różnicowanie komórek śródbłonka i angiogeneza są jednymi z decydujących czynników determinujących stabilizację wtórną w implantologii. Stymulowana jest ona poprzez substancje należące do czynników wzrostu. Wyizolowano wiele substancji, natomiast na szczególną uwagę badaczy zasługuje czynnik wzrostu fibroblastów (FGF), płytkowopochodny czynnik wzrostu (PDGF) oraz transformujący czynnik wzrostu alfa (TGF-alfa). Mają one wpływ na tworzenie komórek kostnych z komórek macierzystych (stem cell), obecnych w szpiku i krwi krążącej, oraz na tworzenie osteoidu na powierzchni kości gąbczastej (9). Tak dynamiczna angiogeneza ma ogromne znaczenie kliniczne, ponieważ ilościowe ukrwienie w obszarze implantów stomatologicznych jest zawsze mniejsze niż w tkankach otaczających naturalne zęby. Spowodowane jest to nie tylko brakiem więzadeł ozębnej, lecz także dynamicznym procesem remodelingu kostnego wokół wszczepu, co wpływa także na przesunięcie ukrwienia w kierunku dowierzchołkowym. Zatrzymanie tego procesu może mieć wpływ na szybkość odbudowania szerokości biologicznej, a tym samym powstania ektodermalnej warstwy, chroniącej przed wnikaniem bakterii i wspomagającej proces integracyjny. Dlatego też duże nadzieje pokłada się w identyfikacji miejscowych i ogólnych czynników wzrostu, zbadaniu i zrozumieniu mechanizmów ich działania oraz podejmowane są próby wykorzystania czynników wzrostu w celu wspomagania procesów gojenia w oparciu o coraz doskonalsze biomateriały. Możliwości takie otwiera inżynieria tkankowa, która w najbliższych latach zmodyfikuje sposób leczenia chirurgicznego. Liczne badania wykazały, że czynnik VEGF jest także istotnym składnikiem autogennej membrany augmentacyjnej, wykonywanej intraoperacyjnie z krwi pacjenta. W wyniku odwirowania krwi otrzymuje się osocze bogatopłytkowe (PRP – platelet rich plasma), które może być z powodzeniem depon...