Wpływ sił ortodontycznych na zęby leczone endodontycznie – podsumowanie badań

Materiał do badań

Materiał do badań stanowiło 88 zębów u 34 pacjentów – 44 zęby leczone endodontycznie i 44 z żywą miazgą. Osoby te, będące w wieku od 16 do 44 lat, zgłosiły się do NSZOZ „Ortodent” s.c. w celu leczenia wady zgryzu. Wszyscy pacjenci posiadali w jamie ustnej co najmniej jeden ząb leczony endodontycznie, a zęby względem nich jednoimienne były zębami żywymi. Wszyscy pacjenci leczeni byli dwoma łukami aparatu stałego bezligaturowego. W badaniu utworzono trzy grupy badawcze i jedną kontrolną (tab. 1, s. 41). Grupa IA, licząca 15 zębów, to zęby leczone endodontycznie wedle zasad nowoczesnej endodoncji, poddane działaniu sił ortodontycznych najpóźniej do 6 miesięcy od zakończenia leczenia endodontycznego. Grupa IB (13 zębów) – zęby leczone endodontycznie wedle zasad nowoczesnej endodoncji, poddane działaniu sił ortodontycznych po upływie minimum 6 miesięcy od zakończenia leczenia endodontycznego. Grupa II (16 zębów) to zęby leczone wedle zasad klasycznej endodoncji, a III (44 zęby) to grupa kontrolna, zębów jednoimiennych względem tych leczonych endodontycznie, żywych, występujących u tego samego pacjenta, w tym samym łuku zębowym, po przeciwnej stronie. Oceny reakcji zębów z poszczególnych grup na leczenie ortodontyczne dokonano na podstawie analizy danych zebranych w badaniach radiologicznych, klinicznych oraz wywiadach, odbywających się w trakcie 5 wizyt kontrolnych w czasie trwania tego leczenia (ryc. 1, s. 41).