Wpływ wykonania formy odlewniczej na jakość odlewu – cz. II

We wszystkich próbkach zaobserwowano budowę dendrytyczną. Wielkość dendrytów była uzależniona od sposobu chłodzenia formy oraz jej temperatury podczas odlewu (8, 9).

Analizując wielkości ziaren i dendrytów, można stwierdzić, że w próbkach A, B, C, D oraz H są podobnej wielkości. Podobieństwo wynika ze sposobu chłodzenia, które we wszystkich tych próbkach było takie samo. Mniejsze ziarna i krótsze dendryty zaobserwowano w strukturze próbek E i J, u których proces chłodzenia przebiegał szybciej – w próbce E zaraz po wykonaniu odlewu, a w próbce J od razu płynny metal wpłynął do formy o mniejszej temperaturze, co przyspieszyło jego krzepnięcie (9-11). Największe ziarna i najdłuższe dendryty wykazywała próbka F, co było wynikiem sposobu jej chłodzenia, razem z piecem, natomiast stosunkowo małe ziarna i krótkie dendryty wykazywała próbka G. Najmniejsze ziarna widoczne są w próbce I, na której chłodzenie wpłynęło więcej czynników niż w pozostałych próbkach – temperatura formy, obecność wosku oraz woda zawarta w masie (3, 5, 13). Również dendryty w tej próbce były najmniejsze w porównaniu z innymi próbkami.

Na wielkość ziaren wpłynęła liczba zarodków, jakie wytworzyły się w pierwszej fazie krzepnięcia metalu po odlewie. Im szybciej przebiegało chłodzenie lub im zimniejsza była forma, tym zarodków powstawało więcej, co w efekcie prowadziło do powstania większej liczby ziaren w strukturze (3, 9, 11, 13-16).

Pomiary twardości wykazały, że próbki A, B, C, D oraz H wykazują zbliżoną twardość 350,1÷356 HV1. Od tych wyników nieznacznie odbiegają twardość próbki E wynosząca 364,9 HV , która chłodzona była nieco szybciej niż pozostałe próbki, oraz próbki J – 360,3 HV1. Najmniejszą średnią twardość miała próbka F – 344,7 HV1. Najwyższą natomiast średnią twardość miała próbka I – 415,4 HV1, a także...