Ocena wpływu zastosowania hydrożelowego preparatu owocystatyny na poprawę stabilności miniimplantów ortodontycznych umieszczanych w żuchwie – doniesienie wstępne

W badaniu przyjęto metodę split-mouth – każdy z pacjentów otrzymał jedną miniśrubę pokrytą owocystatyną i jedną bez inhibitora zapaleń. By uniknąć wpływu pacjenta i strony implantacji na otrzymany wynik, wybór kwadrantu u każdego pacjenta był naprzemienny. Hydrożelowy preparat został przygotowany w Zakładzie Biochemii Farmaceutycznej oraz Katedrze i Zakładzie Technologii Postaci Leku. Owocystatynę konfekcjonowano w ampułkach w postaci gotowej do wprowadzenia do uprzednio nawierconego łoża dla TISAD. Preparat przechowywano w lodówce, a tuż przed zabiegiem umieszczano w strzykawce i na chłodzonej tacy przekazywano operatorowi. Dzięki temu uzyskiwano płynną postać preparatu gotową do umieszczenia w łożu kostnym. Łoże to ostrzykiwano preparatem owocystatyny, a następnie wkręcano miniimplant. 

Wybór kwadrantu był naprzemienny u kolejnych pacjentów; powstały w ten sposób:

• A – grupa badana (z owocystatyną), 
• B – grupa kontrolna (bez owocystatyny).

Wszystkim pacjentom przekazano szczegółowe informacje na temat zasad postępowania po zabiegu. Zalecono unikanie spożywania gorących pokarmów i płynów oraz położono nacisk na konieczność skrupulatnego utrzymania higieny jamy ustnej. Po upływie dwóch tygodni pacjenci zgłaszali się na obciążenie śrub siłą 150-250 gramów. Źródło siły stanowiły zamknięte sprężyny niklowo-tytanowe o długości 13 mm (G&H Wire, Greenwood, Ind). 

Informacje dotyczące strony, po której umieszczono owocystatynę, oraz dane na temat przetrwania TISAD (data wszczepienia i data utraty) były odnotowane w karcie pacjenta przez nieświadomą metodologii badania asystentkę.

Przeczytaj wszystkie artykuły z kategorii