Wprowadzenie zatrzymanego kła dolnego do łuku zębowego

Opis przypadku

Pacjentka (lat 17) zgłosiła się do Przychodni Dentalcity z powodu braku stałego kła dolnego po stronie lewej. Badaniem wewnątrzustnym stwierdzono w szczęce wyrznięcie wszystkich zębów poza trzecimi trzonowcami, w żuchwie brak kła stałego lewego z zachowanym częściowo miejscem w łuku zębowym.

Na podstawie analizy modeli i zdjęć postawiono ostateczne rozpoznanie (fot. 1-11):

a) zatrzymanie zęba 33,
b) wielopoziomową płaszczyznę łuku zębowego górnego i dolnego ze znacznie pogłębioną krzywą Spee (3,5-4,0 mm),
c) zwężenie łuku zębowego górnego i dolnego ze stłoczeniem siekaczy dolnych i górnych oraz z częściowym brakiem miejsca dla zębów 12, 22, 43,
d) patologiczne starcie brzegów siecznych dolnych siekaczy,
e) zaburzenie symetrii dolnego łuku zębowego na lewo (2,0-3,0 mm),
f) zęby 38 i 48 w mezioinklinacji (zaplanowano ich usunięcie po leczeniu ortodontycznym).

Siekacze górne przyśrodkowe ustawione były w retruzji, siekacze boczne – w protruzji i rotacji, a w odcinkach bocznych uzębienia dominowało zwężenie. Palpacyjnie wyczuwalne było rozległe wygórowanie w obrębie przedsionka wyrostka zębodołowego żuchwy od okolicy siekaczy do kła po stronie lewej. Pacjentkę skierowano na badanie pantomograficzne, które uwidoczniło zatrzymanie stałego kła lewego. Plan leczenia obejmował: założenie aparatu stałego górnego i dolnego oraz, we współpracy z chirurgiem, wprowadzenie zatrzymanego kła lewego do łuku.

Przebieg leczenia ortodontyczno-chirurgicznego