Wsparte technologicznie niechirurgiczne leczenie zapaleń przyzębia – możliwości współczesnej periodontologii

Metody higienizacji

Procedury z wykorzystaniem instrumentarium ręcznego i/lub maszynowego są określane mianem SRP (scaling & root planing). Są podstawową formą operatywy i zapewniają usunięcie kamienia nad- i poddziąsłowego oraz wygładzenie powierzchni szkliwa i korzenia (usunięcie martwego cementu, odsłonięcie włókien kolagenowych). Aby zwrócić jednak uwagę operatora na delikatne i oszczędne opracowanie cementu, wprowadzono pojęcie periodontal debridment, ponieważ wykazano, że toksyny nie penetrują cementu korzeniowego (1, 2). Dlatego we współczesnej periodontologii stosowane są specjalnie zaprojektowane, delikatne i smukłe narzędzia: ręczne (np. kirety Doubel Gracey) i maszynowe PS (periodontal slim).

Bardzo dokładne, planowe i systematycznie prowadzone SRP (metoda kwadrantowa) daje redukcję liczby bakterii rzędu 60-70%. Aby zwiększyć skuteczność zabiegów manualnych, bezpośrednio po ich zakończeniu, w celu dodatkowej detoksykacji kilkakrotnie przepłukujemy kieszonki roztworami antyseptyków (np. chlorheksydyny, octenidyny) (3). Aby przedłużyć ten efekt, stosujemy też adhezywne żele na bazie tych samych substancji.

Bardzo pomocna okazała się również metoda piaskowania powierzchni korzeni za pomocą piaskarek stomatologicznych poddziąsłowych wykorzystujących środki abrazyjne na bazie erytrolu lub glicyny rozkładające się w tkankach (4). Zalecany obecnie protokół Guided Biofilm Therapy zakłada możliwość usunięcia biofilmu bakteryjnego tylko narzędziami maszynowymi w kieszonkach do 9 mm. Stało się to możliwe głównie dzięki zaprojektowaniu specjalnej silikonowej, giętkiej dyszy i wykorzystaniu biodegradowalnego środka abrazyjnego. Dzięki temu jest to obecnie jedna z najmniej inwazyjnych metod, a zarazem wysoce skuteczna (idealne dopasowanie do k...