Wykorzystanie techniki iniekcyjnej przy wykonaniu licówek kompozytowych na zębach przednich. Istotny etap w dążeniu do stabilnej pracy stałej – opis przypadku

Następnie wykonano otwory w formie silikonowej, przez które dalej został podany materiał kompozytowy. Otwory wykonano końcówką kaniuli od materiału kompozytowego – dwa w okolicy brzegów siecznych – umożliwia to odpływ nadmiaru kompozytu oraz jeden od strony wargowej – przez niego podano przyszyjkowo ciemniejszy odcień materiału. Zapewnia to czystą pracę, bez opiłków powstałych przy stosowaniu wiertła.

Druga wizyta:

Przed pracą w jamie ustnej ustalono docelowy kolor zębów. Kolory A1 i A2 zostały wybrane odpowiednio dla siekaczy i kłów. Do doboru koloru w porozumieniu z pacjentką użyto kolornika Vita (kolornik Vita classical A1 – D4, Vita Zahnfabrik).

Ząb 21 poddano minimalnej preparacji, w celu uzyskania minimum 1 mm grubości warstwy kompozytu.

Do izolacji pola zabiegowego użyto OptraGate, do izolacji pojedynczych zębów taśmy teflonowej o grubości 0,075 mm. Założono nić retrakcyjną w rozmiarze 000.

Izolowano i odbudowywano co drugi ząb.

W koferdamie, izolując każdy ząb z osobną taśmą teflonową, oczyszczono tkanki za pomocą piaskarki abrazyjnej i tlenku glinu o przekroju 27 mikronów, następnie wytrawiono szkliwo 36-proc. kwasem ortofosforowym (w przypadku zęba po leczeniu endodontycznym – 60 s, w pozostałych – aktywnie przez 20 s) i dokładnie spłukano. Dwukrotnie, precyzyjnie nałożono system wiążący (w sumie około 60 s) wg wskazań producenta, po czym przedmuchano pod kontrolą ssaka w celu ścieńczenia warstwy przed polimeryzacją. Spolimeryzowano system wiążący z każdej ze stron (po 30 s) (22).

Jako system łączący z tkankami zęba wykorzystano bond uniwersalny,...