Odległe wyniki retainerów klejonych metodą pośrednią. Doświadczenia własne

Materiał i metody 

Badanie przeprowadzono wśród pacjentów prywatnej kliniki ortodontycznej w Szczecinie i objęto nim 72 pacjentów po leczeniu aparatami stałymi, noszących retainery stałe przyklejone metodą pośrednią. Spośród badanych 37 pacjentów posiadało retainer górny i dolny, 3 pacjentów – tylko retainer górny, a 37 pacjentów – tylko retainer dolny.

Każdy z retainerów został wykonany z drutu czworokątnego Bond-a-Bride (Reliance). Jest to miękki, płaski drut składający się z 8 splecionych nitek stalowych o wymiarze 0,673 mm x 0,268 mm. Materiał badawczy stanowiło 114 retainerów. Zasięg retainerów obejmował zęby 13-23 oraz 33-34. U pacjenta przygotowywanego do zdejmowania aparatów stałych pierwszą czynnością przed pobraniem wycisków było badanie w kierunku wyeliminowania ewentualnych zmian próchnicowych na powierzchniach językowych oraz stycznych zębów. Pobierano wyciski silikonowe obejmujące powierzchnię językową i brzegi sieczne zębów od 33 do 43 oraz zębów od 13 do 23. Na podstawie wycisku technik wykonywał model segmentowy z gipsu twardego ortodontycznego klasy IV mieszany próżniowo. Na modelu wyznaczał przebieg drutu według wskazówek lekarza. Doginał drut, izolował model Izolitem, następnie odczekiwał 15-20 min, aby izolator wyschnął. Przygotowywał klej, za pomocą którego przyklejał drut do modelu. Po związaniu kleju nakładał masę silikonową płynną i czekał, aż stwardnieje. Następnie nakładał kolejną warstwę masy silikonowej, wcześniej wymieszanej, która jako ostatnia służyła za przenośnik retainera. Aby ułatwić oddzielenie retainera przyklejonego do zębów od przenośnika, technik dokładnie usuwał na przenośniku z powierzchni stycznych masę silikonową. Zanim umieszczono transfer z retainerem w jamie ustnej pacjenta, usuwano z niego śladowe ilości tłuszczu za pomocą np. Acetonu.