Sytuacja ekonomiczna na rynku stomatologicznym

Skoro czynnik finansowy, drogie świadczenie sto­matologiczne, ze względu na swój newralgiczny cha­rakter może powodować odpływ pacjentów z sektora usług prywatnych, czy można spodziewać się wzrostu popytu na świadczenia stomatologiczne refundowane przez NFZ? Nic bardziej mylnego. Skłonność Polaków do leczenia w ramach NFZ jest stosunkowo niska. Naj­lepiej zobrazuje to fakt, że w 2011 roku zaledwie 20% ubezpieczonych skorzystało z usług dentystycznych w ramach NFZ i udział ten utrzymuje się na podobnym poziomie do dziś. Co więcej, obecnie około 40% gospo­darstw domowych korzysta wyłącznie z prywatnej opie­ki stomatologicznej ze względu na ograniczony koszyk usług refundowanych przez NFZ. Ponadto na niekorzyść NFZ działa zbyt długi czas oczekiwania na wizytę, co już nadmienialiśmy, ale także lepsze wyposażenie w sprzęt i szeroki wybór materiałów stomatologicznych w gabi­netach prywatnych (6).

Nie można też pominąć tak istotnej przyczyny, jak ograniczenia w postaci środków budżetowych przezna­czonych na stomatologiczną ochronę zdrowia. Ryc. 5 i 6 ilustrują wielkość środków, które spadały rokrocznie, by w 2016 roku osiągnąć niewielki wzrost. Udział środ­ków na świadczenia stomatologiczne wyniesie zale­dwie 2,60% całości nakładów na opiekę zdrowotną. Dla porównania w 2008 r. na świadczenia stomatologicz­ne przeznaczono 4,2% budżetu, do funkcjonujących wówczas Kas Chorych, w 2009 roku nakład na lecze­nie stomatologiczne wyniósł 3,37% całości budżetu, a w 2015 roku – 2,59%. Stąd też może wynikać wspomniany spadek liczby gabinetów stomatologicznych za­kontraktowanych przez NFZ (7).

Nakładając na tę sytuację obecne w społeczeństwie zjawisko nadmiernej konsumpcji (moral hazard ex post), rozumianej w ekonomii zdrowia jako potencjalne źród­ło deficytu w państwowym systemie finansowania służ­by zdrowia (8), dochodzimy do sytuacji, w któ...