Zaawansowana erozja zębów u młodych pacjentów i schemat trójetapowego leczenia

Wskaźniki oceny zaawansowania erozji

Erozja przyjmuje różne stopnie zaawansowania. W celu precyzyjnej oceny stanu pacjenta i opracowania najefektywniejszej metody postępowania stosuje się wskaźniki, które pomagają określić stopień jej zaawansowania oraz rozmieszczenia zmian. Poniżej opisano najczęściej stosowane wskaźniki do oceny zaawansowania erozji zębów.

Wskaźnik TWI (Tooth Wear Index) Smitha i Knighta

Wskaźnik jest szeroko rozpowszechniony. Odnotowuje zmiany na 4 powierzchniach (C – przyszyjkowa, B – policzkowa, O/I – żująca/brzeg sieczny, L/P – językowa/podniebienna) wszystkich zębów wg następującej skali:

• 0 – B/L/O/I – brak utraty twardych tkanek zęba, C – brak zmian w konturze,
• 1 – B/L/O/I – utrata twardych tkanek zęba, C – brak zmian w konturze, C – minimalna zmiana w konturze zęba,
• 2 – B/L/O – utrata szkliwa, odsłonięcie zębiny na mniej niż 1/3 powierzchni zęba, I – utrata szkliwa, odsłonięcie zębiny, C – ubytek o głębokości mniejszej niż 1 mm,
• 3 – B/L/O – utrata szkliwa, odsłonięcie zębiny na więcej niż 1/3 powierzchni zęba, I – utrata szkliwa, brak odsłonięcia zębiny lub miazgi, C – ubytek o głębokości 1-2 mm,
• 4 – B/l/O – całkowity brak szkliwa, odsłonięcie drugorzędowej zębiny lub miazgi, I – odsłonięcie drugorzędowej zębiny lub miazgi, C – odsłonięcie drugorzędowej zębiny lub miazgi, zmiana o głębokości powyżej 2 mm.

Wskaźnik Eccles & Jenkins

Wskaźnik ten wyznacza 3 klasy zmian odnoszące się do 4 powierzchni:

• klasę 1 – zmiany powierzchowne, dotyczące szkliwa,
• klasę 2 – zmiany ...