Zaburzenie liczby zębów – hiperdoncja

2. Zęby wyrżnięte heterotopowo, np. w jamie nosowej, zatoce szczękowej, gałęzi lub wyrostku kłykciowym żuchwy; liczne zęby nadliczbowe występują w torbielach zawiązkowych i skórzastych.
3. Dodatkowe zęby sieczne górne (fot. 15-20).
4. Dodatkowe zęby przedtrzonowe górne i dolne (paramolary) (fot. 21-27, 34).
5. Zęby zatrzonowe, przytrzonowe (distomolary, ang. distomolar teeth, eumorficzne lub szczątkowe), położone za zębami trzecimi trzonowymi, częściej szczęki niż żuchwy (druga pod względem częstotliwości występowania postać nadliczbowości) (fot. 28-33).
6. Paridens – ząb nadliczbowy znajdujący się w położeniu językowym lub policzkowym względem pozostałych zębów w łuku (2, 4, 8, 10).
7. Mnogie zęby nadliczbowe, występują w dysplazji obojczykowo-czaszkowej.

Zęby nadliczbowe mogą być przyczyną retencji zębów mlecznych, opóźnionego/zatrzymanego lub ektopowego wyrzynania się zębów stałych, stłoczeń, przemieszczeń, rotacji zębów sąsiednich, diastemy, torbieli pierwotnej lub zawiązkowej, resorpcji korzenia zęba sąsiedniego, bólów neuralgicznych. Sprzyjają chorobie przyzębia im chorobie próchnicowej (10).

Sposób leczenia pacjentów z hiperdoncją jest zależny od ich wieku, liczby i lokalizacji zębów nadliczbowych, warunków zgryzowo-zwarciowych i stopnia uformowania się korzeni zębów sąsiednich. Mleczne zęby nadliczbowe wymagają jedynie kontroli klinicznej i radiologicznej, ponieważ najczęściej nie przyczyniają się do większych odchyleń w budowie i czynności narządu żucia. Stałe zęby nadliczbowe usuwa się, gdy uniemożliwiają prawidłową erupcję zębów (wskutek bliskości sąsiedztwa mogą być przyczyną resorpcji bądź dilaceracji ich korzeni) (1, 2, 5-7, 10) oraz przetrwanie zębów mlecznych. Ponadto mogą przyczynić się do nachyleń i obrotów zębów, a co za tym id...