Zaburzone wyrzynanie stałych zębów siecznych górnych spowodowane dwoma zębami nadliczbowymi

Omówienie

Nadliczbowość zębów (hyperdontia) charakteryzuje się zwiększeniem liczby zębów w poszczególnej grupie. Dzieli się na rzeczywistą i rzekomą. Nadliczbowość rzekoma występuje w przypadku przetrwania zębów mlecznych obok stałych, którą obserwowano u leczonego przez nas chłopca. Zęby nadliczbowe spotykane są pojedynczo lub mnogo (4).

W etiopatogenezie zębów nadliczbowych Masztalerz (5) i inni (6) wymieniają teorie:

• atawistyczną, według której nadliczbowość zębów jest powrotem do wzoru zębowego prymitywnych ssaków łożyskowych o formule zębowej 3143,
• dychotomii zawiązka, gdzie nadprodukcja listewki zębowej, oprócz normalnej liczby zębów, powoduje powstanie zębów nadliczbowych lub z pozostałości listewki zębowej tworzą się perły szkliwne,
• naczyniową, dotyczącą występowania zębów nadliczbowych w przednim odcinku szczęki i związaną z przetrwaniem tętnicy klinowo-podniebiennej, która powinna zaniknąć w rozwoju embrionalnym.

Burzyński i wsp. (7) dowodzą o dziedziczeniu autosomalnym dominującym o zredukowanej penetracji. Natomiast Gallas i wsp. (8) łączą omawianą nadliczbowość z autosomalnym genem recesywnym związanym z płcią. Powyższe spostrzeżenia są zgodne z badaniami innych (1, 6).

W piśmiennictwie autorzy (9, 10) przytaczają zwykle pojedyncze przypadki zębów nadliczbowych. Nęcka i wsp. (9) opisują dwa zęby nadliczbowe u 11-letniego chłopca, które spowodowały zatrzymanie stałych zębów siecznych. Ich usunięcia dokonano od strony przedsionkowej. W opisanym przez nas przypadku również występowały dwa zęby nadliczbowe powodujące zaburzenie zgryzu i zatrzymanie zębów, lecz ekstrakcję wykonano od strony podniebienia. Tylko nieliczni (1) badaniem ...