Zastosowanie lasera diodowego 635 nm do fotobiomodulacji techniką kontaktową w celu przyspieszenia wchłaniania obrzęku

Techniki dostarczenia promieniowania laserowego dzielimy na kontaktowe i bezkontaktowe. Najkorzystniejsza jest metoda bezpośredniego kontaktu tkanki z aplikatorem, ponieważ straty promieniowania są najmniejsze. Brak kontaktu z tkanką (aplikator jednak możliwie jak najbliżej powierzchni) zalecany jest jedynie w przypadku irradiacji zmian z przerwaną ciągłością błony śluzowej/skóry. W przypadku technik bezkontaktowych występują duże straty energii (nawet 50%) wynikające ze zjawiska odbicia i rozproszenia fal świetlnych od powierzchni tkanek. Ponadto straty energii są tym większe, im powierzchnia aplikatora znajduje się dalej od tkanki. Dodatkowo zaleca się zastosowanie odsysania śliny w celu zmniejszenia jej ilości, natomiast w przypadku skóry – unikanie makijażu i kremów (3). PBM może być stosowana jako jedyna forma leczenia (monoterapia) lub jako terapia wspomagająca konwencjonalne leczenie stomatologiczne (farmakoterapię czy fizjoterapię). Szczególnie synergistyczne jest kojarzenie PBM z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (3).

Efekty zachodzące w tkankach możemy podzielić na pierwotne oraz wtórne. Do efektów pierwotnych zaliczamy: efekt biochemiczny, bioelektryczny i bioenergetyczny. Efekt biochemiczny prowadzi do zmian stężeń serotoniny, histaminy, heparyny, natomiast na poziomie komórkowym energia fali jest pochłaniana przez mitochondria, co prowadzi do wzrostu poziomu NO, ATP i reaktywnych form tlenu (ROS – reactive oxygen species) (2-4). Efekt bioelektryczny stabilizuje potencjał błony komórkowej, natomiast bioenergetyczny stymuluje wzrost i podział komórkowy (6).

Efekty wtórne wynikają pośrednio z efektów pierwotnych. Zaliczamy do nich efekty: przeciwbólowy, biostymulacyjny oraz przeciwzapalny. Dzięki efektom anelgetycznym zmniejszają się dolegliwości bólowe pacjenta. PBM prowadzi do stymulacji regenerac...