Zastosowanie ruchomych uzupełnień protetycznych u pacjentów w wieku rozwojowym

Okres wymiany uzębienia

W okresie występowania w jamie ustnej dziecka uzębienia mieszanego nadal najważniejszym celem leczenia protetycznego pozostaje prawidłowe pobudzenie układu stomatognatycznego do rozwoju. Ważne jest również zachowanie miejsca dla zębów stałych. Rekomendowanym sposobem uzupełnienia tych braków są, tak jak w okresie poprzednim, protezy ruchome (5, 7).

Okres pełnego uzębienia stałego

Okres ten rozpoczyna się po utracie ostatniego zęba mlecznego, czyli około 12.-13. roku życia, i trwa zmiennie osobniczo do 18.-20. roku życia. W okresie tym zmniejsza się intensywność wzrostu szczęki i żuchwy, korzenie zębów stałych kończą swój rozwój. Rozpoczyna się odkładanie zębiny wtórnej fizjologicznej, przez co zwężają się kanaliki zębinowe oraz powiększa się odległość między szkliwem a miazgą (2-3).

Stosowane w tym okresie protezy ruchome są korzystne ze względów ekonomicznych. Wymagają jednak wymiany co 1,5 roku w wieku od 11 do 15 lat, później do 18. roku życia co 2 lata (9). W tym okresie można planować także stałe uzupełnienia protetyczne, takie jak korony i mosty, jednak z pewnymi obostrzeniami. Zęby preparowane pod stałe uzupełnienia protetyczne powinny być oszlifowane jak najbardziej oszczędnie. Należy pamiętać o dużych rozmiarach komory zęba oraz dużym niebezpieczeństwie obnażenia miazgi w trakcie zabiegu.

Leczenie implantologiczne w tym wieku jest dyskusyjne i niepolecane.<...