Zęby nadliczbowe w diagnostyce radiologicznej

Dyskusja

Opisany pierwszy przypadek występowania mnogich zębów nadliczbowych potwierdza konieczność dokładniej diagnostyki i szybkiego podjęcia leczenia w przypadku braku obecności zęba jednoimiennego w łuku zębowym (2). Pozostawienie zębów nadliczbowych może skutkować: zatrzymaniem, rotacją zębów stałych, opóźnionym wyrzynaniem, wyrzynaniem ekotopowym, stłoczeniami, resorpcją okołowierzchołkową zębów stałych, powstaniem torbieli zębopochodnej (6, 7, 9).

Pomimo wielu zalet CBCT nie powinno być rutynowym badaniem we wstępnej diagnostyce radiologicznej (1, 4). Zawsze przy podejmowaniu decyzji o badaniu radiologicznym klinicysta powinien kierować się zasadą ALARA (zastosowanie minimalnej dawki promieniowania jonizującego przy możliwie jak najlepszym obrazowaniu) (1, 4). Dawka promieniowania jonizującego przy badaniu CBCT jest 3-7 razy większa od zdjęcia pantomograficznego, jednak znacznie niższa od konwencjonalnej tomografii komputerowej (o 40%) przy porównywalnej z nią dokładności obrazowania (1, 4).

Większość przypadków obecności zębów nadliczbowych stwierdza się podczas rutynowego badania rentgenowskiego. W związku z coraz większą dostępnością tomografii komputerowej z wiązką stożkową (CBCT) (6) klinicysta ma możliwość dokładnego ustalenia obecności, położenia zębów nadliczbowych w stosunku do zębów sąsiednich i struktur kostnych, tj.: dno jamy nosowej, kanał nosowo-podniebienny, otwór bródkowy (4, 10).

Wnioski

CBCT pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji, możliwości, zaplanowania optymalnego zabiegu operacyjnego (5) przy względnie niskim narażeniu na promieniowanie rentgenowskie (3, 4). Dlatego przy obecności mnogich...