Zęby zlane. Problemy w leczeniu po latach – opis przypadku

Na prośbę lekarza przyjmującego pacjenta w Poradni Stomatologii Dziecięcej matka nastoletniego pacjenta dostarczyła na następną wizytę własną dokumentację radiologiczną (fot. 2, 3). Nie potrafiła jednak udzielić odpowiedzi na pytanie, jaka była przyczyna takiego, a nie innego postępowania wcześniejszego lekarza i dlaczego nie został usunięty pozostały fragment korzenia widoczny na zdjęciu rtg. wykonanym po zabiegu usunięcia fragmentu zęba dwoistego (fot. 4). Zwiększona korona zęba nie była przyczyną dolegliwości bólowych ani nie sprawiała trudności w spożywaniu pokarmów.

Na dostarczonych zdjęciach widoczne były fazy rozwoju zęba 22, który okazał się zębem zlanym. Zdjęcia nie dały jednak odpowiedzi, czy obydwa zlane zęby były połączone ze sobą tylko w obrębie szkliwa i zębiny. Zaś zdjęcia wykonane po zabiegu redukcji korony zęba 22 ujawniły niedopatrzenie w postaci pozostawienia dużego fragmentu korzenia dystalnego zęba 22 oraz ubytku w tkankach mezjalnego zęba 22 po stronie dystalnej. Ubytek ten był wrotami zakażenia, w wyniku którego doszło do obumarcia pozostałego w jamie ustnej pacjenta zęba 22 i wytworzenia tak dużej zmiany, jaką ujawniło zdjęcie rtg. Wykonane w dniu pierwszej wizyty pacjenta w poradni.

W dniu zgłoszenia się nastolatka do gabinetu stomatologicznego skonsultowano go u specjalisty chirurgii stomatologicznej, który zalecił obserwację i leczenie endodontyczne zęba 22, a następnie zgłoszenie się na ekstrakcję pozostałego fragmentu korzenia zęba dystalnego po wygojeniu zmiany okołowierzchołkowej. Tego samego dnia opracowano ubytek w zębie 22 i założono wypełnienie kompozytowe. Następnie trepanowano komorę zęba w punkcie trepanacyjnym, po czym opracowano komorę i kanał zęba. Wysięk z kanału i torbieli był lepki i przejrzysty. Po osuszeniu kanału w trakcie pierwszej wizyty wysięk z kanału nie pojawił się ponownie w ciąg...