Zespół obojczykowo-czaszkowy – obraz kliniczny i rehabilitacja układu stomatognatycznego na podstawie przeglądu piśmiennictwa

Opisano skrócenie podstawy czaszki w wymiarze strzałkowym, pochylenie stoku i zniekształcenie siodła tureckiego. Kostnienie spojenia żuchwy jest opóźnione, a czasem otwarte przez całe życie (1). Charakterystyczny obraz w jamie ustnej obejmuje obecność przetrwałych zębów mlecznych oraz mnogich zębów dodatkowych w uzębieniu mlecznym i stałym powodujących zaburzenie wyrzynania zębów stałych (97%). Wyrzynanie zębów mlecznych jest prawidłowe lub opóźnione, lecz ich resorpcja jest zaburzona. Wiek zębowy według Demirijana jest opóźniony średnio o 3 lata. Podaje się także nieprawidłową budowę cementu korzeniowego jako dodatkową przyczynę zaburzeń ząbkowania. Zawartość wapnia i fosforu w szkliwie jest zmniejszona, występuje hipoplazja szkliwa sprzyjająca próchnicy zębów. Współwystępująca hipoplazja szczęki powoduje przodozgryz rzekomy. Opisano również przypadki występowania rozszczepu podśluzówkowego podniebienia, a także braku fizjologicznego kąta żuchwy i zmienionego przyczepu mięśnia żwacza (11, 12). Metody leczenia W ostatnich latach opracowano kilka metod skojarzonego leczenia chirurgiczno-ortodontycznego u pacjentów w okresie rozwojowym. We wszystkich wymienionych w tab. 1 metodach stosuje się ortodontyczne procedury sprowadzania zębów zatrzymanych przy użyciu aparatów stałych grubołukowych i wyciągów elastycznych. Po sprowadzeniu zębów zatrzymanych stosuje się ekspansję szczęki i wysunięcie górnego łuku zębowego przy użyciu aparatów ekspansyjnych stałych lub ruchomych ze śrubą dwu-lub trójkierunkową. Hipoplazja szczęki implikuje często konieczność zastosowania maski twarzowej. Opisano również zastosowanie zakotwienia wewnątrzustnego w postaci miniśrub umieszczonych na podniebieniu w połączeniu z łukiem podniebiennym w celu sprowadzenia zatrzymanych zębów. Metoda ta wprowadzona u 11-letniego dziecka z CCD pozwoliła na sprowadzenie zębów siecznych górnych do łuku już po 4 miesiącach stosowania wyciągów (15). Daskalogiannakis i wsp. opisali ...