Zmiany okołowierzchołkowe jako powikłanie leczenia endodontycznego – opisy przypadków

Powikłania późne

Występują w następstwie leczenia endodontycznego, mogą trwać wiele lat bez dolegliwości bólowych, mają charakter przewlekły. Zazwyczaj są diagnozowane przypadkowo badaniem radiologicznym lub w okresie zaostrzenia.

Przewlekłe zapalenia okołowierzchołkowe mogą występować w postaci włóknistej, ziarninowej i ropnej.

Przewlekłe zapalenia tkanek okołowierzchołkowych

Przyczyną przewlekłych zapaleń są przede wszystkim bakterie znajdujące się w miazdze w stanie rozpadu zgorzelinowego. Przebieg tego typu zapaleń jest długotrwały i na ogół bezobjawowy. Są one albo zejściem zapaleń ostrych, albo pierwotnie przebiegają w sposób przewlekły. Przewlekłe zapalenia tkanek okołowierzchołkowych, które wyróżniamy, to:

• Zapalenie przewlekłe włókniste – najłagodniejsza postać zapaleń przewlekłych. Przyczyną tych zapaleń są bodźce o niskim potencjale immunologicznym, takie jak martwa miazga czy niewielki uraz mechaniczny. Podstawowym objawem klinicznym jest obraz rtg. w postaci poszerzenia szpary ozębnej. Powstaje ona na skutek resorpcji blaszki zbitej zębodołu. Procesowi temu towarzyszą równolegle odbudowa kości i nawarstwienie cementu korzeniowego. Procesy te powodują zniekształcenie przestrzeni ozębnowej – poszerzenie.
• Zapalenie przewlekłe ziarninowe – charakteryzuje się powstaniem ziarniniaka w okolicy wierzchołkowej. Ziarniniak rozwija się wolno i na ogół bezobjawowo. Jego rozwojowi towarzyszy zniszczenie części więzadła ozębnowego. W miarę rozwoju ziarniniaka postępuje zniszczenie kości wyrostka zębodołowego. Miazga znajduje się w stanie rozkładu zgorzelinowego lub stwierdza się wcześniejsze leczenie endodontyczne. Objawem klinicznym jes...