Znaczenie interwencji ortodontycznej w przypadku wad zgryzu klasy III w uzębieniu mieszanym

Opis przypadku

Pacjentem był chłopiec w wieku 8 lat i 4 miesięcy, pod koniec pierwszego okresu przejściowego uzębienia mieszanego, w dobrym stanie ogólnym, bez zmian próchnicowych i chorób przyzębia. Podana na pierwszej wizycie główna skarga brzmiała: „dolne zęby się krzyżują i są wysunięte”, a ponadto dziecko wykazywało nawyki parafunkcyjne.

W badaniu zewnątrzustnym twarz pacjenta wykazała typowe cechy wad zgryzu klasy III, ze skróceniem środkowej jednej trzeciej twarzy, spłaszczeniem kości jarzmowych, widocznym rąbkiem twardówki nad powieką dolną i aktywnym zwarciem warg. En face była widoczna nieznaczna asymetria twarzy ze zbaczaniem żuchwy w prawo, natomiast profil był wklęsły, z linią podbródka i szyi najwyraźniej adekwatną do wielkości twarzy (fot. 1). W wywiadzie i badaniu wstępnym stwierdzono parafunkcyjne nawyki wysuwania języka przy fonacji, zmieniony wzorzec połykania i hipotonię języka.

Analiza wewnątrzustna wykazała relacje zębowe I klasy Angle’a, hipoplazję szczęki, obustronny zgryz krzyżowy tylny, zgryz krzyżowy przedni z ujemnym nagryzem pionowym -6 mm, zgryz otwarty przedni 7 mm i odwróconą krzywą Spee w łuku dolnym. Ponadto stwierdzono poważny niedobór przestrzeni -8 mm dla wyrzynających się siekaczy bocznych w łuku górnym, diastemę między siekaczami centralnymi szczęki i protruzję dwuszczękową. Pomimo niewielkiego zbaczania żuchwy w prawo i istnienia diastem, linia środkowa łuku górnego i dolnego pokrywały się (fot. 2).

W wyjściowym pantomogramie stwierdzono zatrzymanie stałych siekaczy bocznych szczęki, których korzenie znajdowały się w ósmym stadium rozwoju wg Nolli.

Zauważono również brak miejsca na wyrznięcie ...