Znoszenie nadwrażliwości zębiny w praktyce stomatologicznej

Należy pamiętać, że rozpoznanie nadwrażliwości opiera się na wykluczeniu stanów, które charakteryzują się podobnymi dolegliwościami. Do sytuacji tych należą m.in.: pęknięcia lub złamania zębów, złamane lub niepoprawnie założone metalowe odbudowy, nadwrażliwość po leczeniu zachowawczym, próchnica zębów, hipoplazja szkliwa, zapalenie dziąseł, przeciek brzeżny, zapalenie miazgi, stan po wybielaniu zębów (2) lub wrodzony sposób ukształtowania połączenia szkliwno-cementowego (CEJ) z brakiem kontaktu tych tkanek na pewnym obszarze i pozostawieniem odsłoniętego pasma zębiny między cementem a szkliwem. Taka odmiana połączenia szkliwno-cementowego może stanowić czynnik predysponujący do występowania nadwrażliwości i dotyczy około 10% populacji (21).

W tych przypadkach należy przeprowadzić dokładne badanie, aby wykluczyć inne możliwe przyczyny dolegliwości bólowych zębów. Powinno ono składać się z gruntownego wywiadu ogólnomedycznego i stomatologicznego oraz badania klinicznego i radiologicznego obszarów objętych bólem (a w razie potrzeby również ich okolic).

Wywiad u pacjentów, którzy niedawno przeszli leczenie stomatologiczne i skarżą się na dolegliwości o charakterze nadwrażliwości, powinien uwzględnić moment rozpoczęcia się dolegliwości pozabiegowych wraz z ich lokalizacją, intensywnością oraz powtarzalnością symptomów nadwrażliwości. Dopiero połączenie danych z wywiadu z wykluczeniem innych możliwych przyczyn i drobiazgowym badaniem daje możliwość postawienia poprawnej diagnozy.

Metody lecznicze

Ze względu na przepuszczalność otwartych kanalików zębinowych oraz występujący w nich ruch płynu teoria o sposobie transmisji bodźców tą drogą jest obecnie najczęściej akceptowana. Dlatego też współczesne zasady leczenia uwzględniaj...