ABC pracy w koferdamie – cz. II. Klamry

Klamra jest jednym z elementów koferdamu. Jej zadanie polega na stabilnym utrzymaniu arkusza gumy na szyjce zęba. Prawidłowo dobrana i założona ma czteropunktowy kontakt z powierzchnią zęba. Klamry cechują się różnorodnością kształtów i rozmiarów w zależności zarówno od grupy zębów, na którą są one przeznaczone, ich wielkości oraz ilości niezniszczonych tkanek zęba, jak również od rodzaju przeprowadzanego zabiegu.

Koferdam stanowi arkusz gumy rozpiętej na ramce, który po wykonaniu w niej perforacji mocowany jest do szyjki zęba za pomocą klamry [1]. Głównym celem stosowania koferdamu jest izolacja pola zabiegowego przed dostępem wilgoci, ale także retrakcja policzków i języka, przez co w sposób znaczący ulegają poprawie dostęp do pola zabiegowego i jego widoczność [2]. Ślinochron stanowi również barierę ochronną dla personelu przed potencjalnym zakażeniem AIDS, WZW i prątkami gruźlicy [3]. W istotny sposób chroni on także drogi oddechowe pacjenta przed aspiracją narzędzi bądź płynów używanych podczas leczenia.

Klamra jest jedną ze składowych koferdamu, ma za zadanie utrzymać arkusz gumy w okolicy szyjki zęba. Prawidłowo dobrana i założona ma czteropunktowy kontakt z powierzchnią zęba (rys.1). Klamry cechują się różnorodnością kształtów, rozmiarów i materiałów, z których zostały wykonane. W doborze uwzględniamy grupę zębów, ich wielkość, pozostałą ilość zdrowych tkanek, a także rodzaj zabiegu, któremu zostanie poddany ząb lub grupa zębów.

Budowa i rodzaje klamer

Stałym elementem budowy klamry są łuki (jeden lub dwa) oraz szczęki, które obejmują ząb. W zależności od kształtu szczęk dzielimy je na klamry bez skrzydełkowe i skrzydełkowe (fot.1). W klamrach pierwszego typu łuki wewnętrzne przeznaczone ...