Acetal i nylon jako alternatywne materiały w protezach

Oba materiały, mimo wielu zalet, posiadają swoje ograniczenia. Jednym z nich jest brak adhezji, czyli siły oddziaływania między cząsteczkami, co ma zasadniczy wpływ na utrzymanie protezy, przez co zarówno protezy acetalowe, jak i nylonowe muszą być zaprojektowane tak, by maksymalnie wykorzystać siły wklinowania między zębami (1). Z tego powodu nie mogą być wykorzystywane w uzupełnieniach całkowitych (1, 2, 8). U bezzębnych pacjentów, by uzyskać prawidłową stabilizację i okluzję, z wyboru wykorzystuje się sztywną płytę akrylową, która nie ulega ugięciom. Dodatkowo według niektórych autorów elastyczność acetalu jest w niektórych przypadkach wadą, gdyż sprężystość materiału wynosi 30%, co może prowadzić do większej destabilizacji i traumatyzacji tkanek w stosunku do tradycyjnych protez nieosiadających wykonanych z metalu, tym samym ograniczając jego zastosowanie do protez tymczasowych (9).

Klamry (fot. 5) protez elastycznych muszą być krótsze, szersze i grubsze, by zapewnić odpowiednie utrzymanie w porównaniu do klamer chromowo-kobaltowych (1). W przeciwnym wypadku nie miałyby odpowiedniej retencji. Wpływa to niestety na pogorszenie estetyki, gdyż klamry stają się bardziej widoczne. Projekt protezy termoplastycznej musi również zakładać maksymalne wklinowanie międzyzębowe (8). W przeciwnym wypadku sprężystość materiału przy rozległych brakach nie eliminuje osiadania płyty, co za tym idzie – uszkadzania błony śluzowej, szczególnie dziąsła brzeżnego oraz problemu z samooczyszczeniem tej okolicy (1, 4).

Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na dlaspecjalistow.pl.

Kolejną niedogodnością uzupełnień ter...