Brak zawiązków siekaczy przyśrodkowych dolnych – cementowanie adhezyjne mostu kompozytowego – opis przypadku

Obecnie najbardziej korzystnym rozwiązaniem jest leczenie implantologiczne w miejscu braku zębowego, choć ograniczeniem takiej metody leczenia może być chociażby młody wiek pacjenta czy też niedostateczna ilość miejsca dla wszczepu. Nie bez znaczenia pozostaje również wysoki koszt takiego uzupełnienia, co nierzadko utrudnia decyzje pacjenta. U pacjentów zastosowanie mogą mieć klasyczne mosty jedno- lub dwubrzeżne na podbudowie metalowej lub cyrkonie (tylko dwubrzeżne), co może jednak wiązać się z utratą nawet do 70% tkanek twardych zębów filarowych. Młody wiek pacjenta może dyskwalifikować zastosowanie dwubrzeżnej wersji mostu, gdyż zostałby uniemożliwiony wzrost kości na szerokość.

Zastosowanie mostów adhezyjnych jako alternatywa dla klasycznych mostów w celu odbudowy pojedynczych braków wydaje się jednym z najlepszych rozwiązań. Główną zaletą jest to, że nie wymagają one preparacji zębów filarowych, można cementować je bezpośrednio do ścian zębów lub wykorzystać istniejące ubytki tkanek twardych.

Obecnie dość rzadko stosuje się mosty adhezyjne typu Rochette czy Maryland wykorzystujące podbudowy metalowe ze względu na konieczność większego opracowania powierzchni, niekorzystną estetykę i częstsze przypadki odcementowania w stosunku do obecnie stosowanych mostów adhezyjnych kompozytowych wzmacnianych włóknem szklanym (fibre-reinforced composite – FRC).

Uzupełnienia te mogą być stosowane jako odbudowa tymczasowa, np. w trakcie leczenia implantologicznego, długoczasowo u młodych osób, do czasu możliwości wykonania docelowej pracy (prace stałe na zębach filarowych lub implantach) lub jako prace docelowe, gdy warunki w podłożu protetycznym i stan ogólny pacjenta nie pozwalają wykonać innej pracy.

Takie odbudowy mogą być wyk...