Bruksizm u dzieci i młodzieży

Bruksizm w medycynie jest rozpatrywany w charakterze zaburzeń snu i należy do tzw. parasomni (3, 5). Są one definiowane jako nieprawidłowe zjawiska podczas snu, najczęściej jako zaburzenia motoryczne lub zaburzenia układu wegetatywnego (5). Łączy się je z występowaniem mikrowzbudzeń podczas snu, które predysponują do różnych rodzajów aktywności ruchowej, takich jak między innymi bruksizm (16). Autorzy podkreślają również współistnienie bruksizmu z lękami nocnymi czy somnambulizmem (3, 16).

Uważa się, iż zaburzenia zwarcia wywołują zwiększone pobudzenie mięśni żucia i pojawienie się bruksizmu (3, 12). Najnowsze doniesienia wskazują jednak, że mogą być one jedynie przyczyną destrukcyjnego działania bruksizmu na elementy układu stomatognatycznego (16). Zauważono natomiast większą częstość występowania zaburzeń w okresie wymiany uzębienia u młodocianych, zwłaszcza w jego końcowej fazie. Nie jest jednak jednoznaczne, w jakim stopniu te przejściowe zmiany, związane z fizjologiczną utratą zębów mlecznych i wyrzynaniem się zębów stałych, mogą wpływać na utrwalenie się nawyku zaciskania i zgrzytania zębami (8).

Stwierdzono także rodzinną predyspozycję do pojawienia się bruksizmu. Większe ryzyko występuje u dzieci rodziców zgrzytających zębami (3, 9, 16, 17). Nieliczne źródła donoszą, że w przypadku zdiagnozowania bruksimu w wieku dziecięcym występuje on również w wieku dojrzałym (5). Zauważono także korelacje pomiędzy bruksizmem a zaburzeniami psychicznymi, niepełnosprawnością i towarzyszącymi chorobami (np. ADHD, zespół Downa czy autyzm) (13, 18, 19). Istnieją natomiast sprzeczne doniesienia na temat współistnienia bruksizmu oraz chorób takich jak alergia czy astma (17, 20). Podkreśla się również przebyte urazy głowy, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, tężec oraz padaczkę z ogniskami zlokalizowanymi w obrębie płatów skroniowych (3). Może...