Choroby błony śluzowej jamy ustnej – diagnostyka, leczenie i obraz kliniczny w przebiegu schorzeń ogólnoustrojowych

Czynniki miejscowe odpowiedzialne za powstanie kandydozy:

• zła higiena jamy ustnej i uzupełnień protetycznych,
• ilościowe i jakościowe zaburzenia w wydzielaniu śliny,
• obecność głębokich kieszonek dziąsłowych,
• przewlekłe stany zapalne błony śluzowej,
• mikrourazy i ubytki próchnicowe.

Podział kandydiaz

Podział kandydiaz według Scullego obejmuje kandydiazy pierwotne – dotyczące jamy ustnej i tkanek otaczających – oraz wtórne – rozprzestrzeniające się na inne części i narządy ciała.

Różne postacie kandydozy charakteryzuje odmienny obraz kliniczny:

• ostra rzekomobłoniasta (drożdżyca),
• przewlekła rzekomobłoniasta,
• ostra zanikowa (ostra rumieniowa poantybiotykowa),
• przewlekła zanikowa (protetyczne zapalenie jamy ustnej),
• przewlekła skórno-śluzówkowa,
• przewlekła hiperplastyczna (grzybicza leukoplakia),
• zapalenie kątów ust.

W zależności od postaci grzybicy obserwuje się białe kożuchowate naloty, rozległe czerwone plamy na błonie śluzowej, ścieńczenia nabłonka, bolesne pęknięcia i nadżerki. Do objawów subiektywnych zaliczają się bolesność, pieczenie oraz uczucie suchości w jamie ustnej.

Rozpoznanie stawia się na podstawie wnikliwego wywiadu, badania klinicznego oraz badania mykologicznego z antymykogramem. Pomocne w diagnostyce grzybicy są odczyny serologiczne, test immunofluorescencji, testy skórne z kandydyną, kryteria biochemiczne oraz test Oricult-N.

Leczenie kandydozy jamy ustnej należy prowadzić odpowiednio długo, ...