Intruzja ortodontyczna wspomagana zakotwiczeniem szkieletowym w leczeniu interdyscyplinarnym u pacjentów periodontologicznych – opis przypadków

Pacjent P.M.

Pacjentka, lat 41, zgłosiła się do Poradni Ortodoncji Uniwersyteckiej Kliniki Stomatologicznej, skierowana przez lekarzy prowadzących: periodontologa i protetyka. Periodontologicznie stwierdzono przewlekłe uogólnione zaawansowane zapalenie przyzębia, protetycznie: brak skrzydłowy po stronie prawej w żuchwie, objaw Godona: ząb 17, braki zębów: 16, 26, 36. Celem konsultacji ortodontycznej było określenie możliwości przygotowania ortodontycznego do przeprowadzenia rehabilitacji protetycznej pacjentki. W badaniu ortodontycznym stwierdzono: I klasę zębową, II klasę szkieletową, zgryz krzyżowy częściowy boczny na zębach 24 i 27, szparowatość w łuku górnym i dolnym, nadmierne wychylenie zębów siecznych górnych i dolnych, nadmierną ekstruzję zębów siecznych dolnych oraz zęba 17 (ryc. 6-8).

Zaplanowano leczenie ortodontyczne z zastosowaniem aparatów ortodontycznych w Systemie Cannon Ultra w obu łukach zębowych oraz wykorzystanie zakotwiczenia szkieletowego. W pierwszym etapie założono aparat stały dolny. Po uszeregowaniu zębów w żuchwie (sekwencja łuków: 0.014” NiTi, .016” NiTi, .018” NiTi, .018” SS) przeprowadzono intruzję ortodontyczną zębów siecznych dolnych z zastosowaniem dwóch miniimplantów ortodontycznych: Aarhus (American Orthodontics) o wymiarach: 1,5 mm średnicy i 6 mm długości, umieszczonych pomiędzy korzeniami zębów 33/32 oraz 43/42 (ryc. 9a-c).

Po zakończeniu intruzji uzyskana została odpowiednia ilość miejsca na pionizację nadmiernie wychylonych zębów siecznych górnych. Naklejono aparat stały górny – sekwencja łuków była identyczna jak w łuku dolnym. Po uszeregowaniu zębów górnych i korekcie zgryzu krzyżowego poprzez zastosowanie wyciągów krzyżowych przystąpiono do retrakcji zębów siecznych górnych z zastosowaniem miniimplantów ortodontycznych. Miniimpl...