Kompensacyjne leczenie klasy III – opis przypadku

Dyskusja

Doprzednie wady zgryzu charakteryzują się występowaniem zaburzeń w stosunku do płaszczyzny oczodołowej. Mogą to być nieprawidłowości zębowo-wyrostkowe, ale często wynikają one także z zaburzonej relacji podstaw kostnych szczęki i żuchwy względem przedniego dołu czaszki – i wówczas mówi się o wadzie szkieletowej. Takie właśnie zaburzenie kostne wystąpiło w opisywanym przypadku, co potwierdziły parametry cefalometryczne – zmniejszony zarówno kąt ANB, jak i pomiar WITS (tab. 1, s. 68).

Metody leczenia zaburzeń szkieletowych są zależne od wieku pacjenta. U osób dorosłych już nie można wykorzystać ich potencjału wzrostowego, dlatego możliwości terapii ograniczają się do kompensacji zębowo-wyrostkowej lub leczenia ortodontyczno-chirurgicznego [3]. Prezentowany w pracy pacjent zgłosił się na leczenie ortodontyczne jako osoba dorosła, dlatego zdecydowano o leczeniu kompensacyjnym. Było ono możliwe ze względu na słabe nasilenie wady.

Leczenie kompensacyjne polega na takim przemieszczaniu zębów, które umożliwi maksymalne maskowanie istniejącej wady szkieletowej. Pozwala to na polepszenie warunków zgryzowych i poprawę estetyki twarzy. Tego rodzaju terapię można sk...