Wybrane zasady postępowania w trakcie korekty estetycznej uzębienia przeprowadzanej z wykorzystaniem materiałów kompozytowych

Na estetykę uśmiechu, oprócz kształtu i ułożenia zębów, składa się położenie linii dziąseł i ich zarys oraz przebieg w stosunku do linii warg, co określamy mianem linii uśmiechu. Ponadto krzywizna wargi dolnej powinna być odwzorowaniem krzywizny łuku górnego zębów (fot. 5, 6).

Poziom dziąsła brzeżnego powinien być symetryczny po obu stronach łuku. W okolicy bocznych zębów siecznych powinien być 1 mm niżej niż w obrębie zębów siecznych przyśrodkowych, natomiast poziom dziąsła w okolicy kłów i zębów siecznych centralnych powinien być jednakowy, tzw. układ High-Low-High (fot. 7). Brodawki międzyzębowe powinny zajmować przestrzeń 1/2 wysokości koron. Maksymalna wypukłość tkanki dziąsłowej w okolicy zębów siecznych przyśrodkowych wypada w centralnym punkcie nad nimi, a w obrębie zębów siecznych bocznych nieco dystalnie.

Aby osiągnąć kompromis pomiędzy możliwościami a oczekiwaniami pacjenta, należy ustalić plan leczenia. Następnie w zrozumiały sposób przedstawić pacjentowi spodziewane wyniki korekty. Należy wspomnieć o możliwych, przejściowo występujących, trudnościach w artykulacji i mowie (szczególnie zgłoski przedniojęzykowe), zmianie sposobu odgryzania i spożywania pokarmów. Warto wspólnie omówić zdjęcia sytuacji zewnątrzustnej, komputerową symulację postępowania odtwórczego oraz rejestracje fotograficzne rezultatów podobnych, wykonanych przez nas zabiegów.

W trakcie planowania leczenia sytuację zewnątrzustną i zewnątrzustną wstępnie powinno się oceniać podczas rozmowy, z odległości około 1-2 m. Pacjent, który się do nas zgłosi i jest zmuszony odciągać wargi ręcznie po to, aby zaprezentować swój największy problem estetyczny, powinien być traktowany z wielką ostrożnością, jeśli w ogóle kwalifikowany do leczenia estetycznego. Postępowanie korekcyjne powinno zostać zaakceptowane przez...