Korekta tyłozgryzu całkowitego u pacjenta rosnącego z zastosowaniem zmodyfikowanego aktywatora otwartego typu I według Ostrowskiego – opis przypadku

Zdecydowano się na leczenie zdejmowanym aparatem czynnościowym, zmodyfikowanym aktywatorem otwartym typu I według Ostrowskiego (fot. 1). Wykonano go na podstawie pobranego zgryzu konstrukcyjnego przy wysunięciu żuchwy, dolnego łuku zębowego do I klasy Angle’a. Pacjentka użytkowała aparat dwuszczękowy przez pierwsze dwa lata po trzy godziny w ciągu dnia i całą noc, a kolejny rok jedynie w nocy w celu utrwalenia wyniku leczenia. Po 6 latach od momentu rozpoczęcia leczenia i 3 lata po jego zakończeniu wykonano porównawcze badanie kliniczne, analizę modeli i badanie cefalometryczne bocznego telerentgenogramu głowy (fot. 2). Odnotowano zdecydowaną poprawę rysów twarzy, uzyskano harmonijny profil i przywrócono równowagę neuromięśniową.

W analizie modeli stwierdzono poszerzenie górnego łuku zębowego przede wszystkim w odcinku przednim, poprawę nagryzu poziomego (z 11 do 2 mm), wysunięcie dolnego łuku do I klasy Angle’a oraz znaczne, choć nie całkowite, wyrównanie krzywej Spee.

Analiza cefalometryczna wykazała również szereg pozytywnych zmian. Uzyskano I klasę szkieletową, długość żuchwy według Harvolda wzrosła o 5 mm, kąt międzysieczny uległ normalizacji (tab. 1). Uwagę zwraca fakt, że inklinacja dolnych zębów siecznych nie zwiększyła się. Badanie wykonane po 6 latach od rozpoczęcia leczenia wykazało stabilność wyników świadczącą o pełnej adaptacji neuromięśniowej do zmienionych stosunków zębowo-szkieletowych (fot. 3).