Panel dyskusyjny podczas VI Kongresu Stomatologii. Część 1. Kształcenie przeddyplomowe i ustawiczne

– Odnośnie kształcenia podyplomowego, jako izby lekarskie bardzo chętnie przejmiemy specjalizacje, bo nas na to stać. Stomatologia mogłaby być punktem testowym do tego, aby specjalizacje, których w przypadku stomatologii nie jest za dużo, prowadziły izby lekarskie z tego względu, że zawsze musi się to odbywać we współpracy z uczelniami. Dla mnie w kontekście szkoleń podyplomowych bardzo ważnym punktem są uczelnie medyczne. Bo każda uczelnia medyczna jest ośrodkiem, który ze względu na swoją bazę naukową jest w stanie dalej szkolić absolwentów – czy to specjalizacyjnie, czy też na zasadzie dokształcania. Dlatego izby lekarskie wielokrotnie postulowały, aby z tego względu uczelnie miały inne współczynniki płatności, by miały na to pieniądze i mogły budować swoją własną kadrę na bazie swoich studentów, którzy będą potem uczyli innych lekarzy – dodał Paweł Barucha.

– Nie jestem zwolennikiem tego, by kogoś przymuszać do kształcenia. Dentysta ma zrozumieć, że musi się kształcić dla własnego dobra. Pamiętajmy też, że przez „zmuszanie” do pewnych czynności spowodowaliśmy wzrost cen kursów – to też nie może pozostać bez odzewu. A izby lekarskie starają się to nadrobić, o ile wiem, nie ma w Polsce izby, która nie szkoliłaby z dziedziny, z jakiej ma dostęp do specjalistów stomatologów, a w izbach te szkolenia są bezpłatne, są za nie również przyznawane punkty edukacyjne – kontynuował dr Barucha.

Na pytanie, czy w Polsce jest wystarczająca liczba lekarzy, dr Barucha odpowiedział, że z przedstawionych danych wynika, że tak. Ale potrzebna jest pewna „rejonizacja” specjalizacji, by specjaliści pracowali także poza 10 ośrodkami akademickimi. Dodał, że NIL nie jest zwolennikiem otwierania nowych kierunków stomatologicznych, szczególnie w uczelniach do tego kompletnie nieprzygotowanych.

Do kwestii kształcenia podyplomowego odniósł się też dr Jacek Kotuła, prezes ORL w Zielonej Górze: – Rozporządzenie ministra zdrowia dotyczące kształcenia ustawicznego jest nieco martwe, ponieważ inna była idea tworzenia tego rozporządzenia. Miało ono pomóc lekarzowi kształcić się, ale przy okazji, żeby podniesienie poziomu wiedzy lekarza przekładało się na dobro pacjenta. A do tego powinien odnieść się rząd – kształcący się lekarze powinni mieć prawo korzystać z pomocy państwa, np. w formie urlopu szkoleniowego lub zwolnień podatkowych.

Dr hab. Kornel Krasny z Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Chirurgii i Implantoprotetyki Stomatologicznej potwierdził, że OIL są znakomitym miejscem do kształcenia lekarzy, jak i weryfikacji ustawicznego kształcenia. – Mam okazję obserwować dwa kierunki: chirurgię i implantologię – kursów z obu tych dziedzin jest mnóstwo. Organizują je często prywatne firmy, w których szkolą nie tylko specjaliści: widziałem kursy prowadzone przez lekarzy, którzy rok lub dwa lata wcześniej skończyli studia. I w tym wypadku izby lekarskie byłyby fenomenalnym rozwiązaniem, tylko trzeba im dać jak najwięcej narzędzi i możliwości.

W kontekście deklaracji OIL o gotowości do przyjęcia kształcenia lekarzy (także prowadzenia specjalizacji) podczas debaty doszło do wymiany zdań pomiędzy przedstawicielami izb lekarskich a wicedyrektorem Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego prof. Wojciechem Bikiem. Kwestią sporną była definicja kształcenia ustawicznego, doszkalającego oraz związane z tym implikacje. Prof. Bik przypomniał: – CMKP zabezpiecza kształcenie podyplomowe w zakresie organizacji kursów specjalizacyjnych, ponieważ jesteśmy ustawowo powołani do koordynacji kształcenia medycznego w zawodach medycznych w Polsce. W odpowiedzi dr Barucha odparł, że szkolenia mogą prowadzić izby lekarskie, a ponadto wskazane jest zwiększenie miejsc rezydenckich, aby lekarze, którzy chcą się specjalizować, mieli taką możliwość.