Rola lamp polimeryzacyjnych w stomatologii, także stomatologii mikroinwazyjnej

Do wad lamp halogenowych można zaliczyć konstrukcję – konieczność chłodzenia (co wpływa na zwiększenie wymiarów lampy i mniejszą poręczność); tylko 5% uzyskanej energii to światło widzialne; szybkie zużywanie żarówki i filtra (żywotność żarówki wynosi około 100 godzin); oraz degradację układu optycznego, co wpływa na zwiększone wydzielanie ciepła i zmniejszenie efektywności procesu polimeryzacji. Konieczne jest także stosowanie filtrów eliminujących promienie podczerwone i ultrafioletowe oraz część widma światła białego. W wyniku uszkodzeń filtra dochodzi do emitowania fali światła UV oraz promieniowania podczerwonego, co nie pozostaje bez znaczenia dla tkanek miękkich (2-4).

Reakcje polimeryzacji (podczas której materiały kompozytowe zostają utwardzone), można podzielić na 3 etapy: inicjację, propagację i terminację. Proces ten rozpoczyna reakcja fotochemiczna, w czasie której inicjator absorbuje kwant światła i przechodzi w stan wzbudzony. Najbardziej popularny jest kamforchinon, który reaguje na szerokie spektrum fali 390-510 nm przy maksymalnej absorpcji wynoszącej 470 nm (5). Na wyższym poziomie energetycznym diketon łączy się z reduktorem, przechodząc w złożony stan wzbudzony, następnie rozpada się, uwalniając wolne rodniki, które łączą się z monomerem, i powstaje rodnikowe centrum aktywne – makrorodnik.

Kolejna faza – propagacji – polega na wzroście łańcucha w wyniku przyłączania się monomeru do centrum aktywnego. Faza ta ma istotne znaczenie – jej kinetyka może mieć bardzo różny przebieg w zależności od budowy kompozytu. Zmianie ulegają konfiguracja i aktywność układu oraz gęstość (efekt Trommsdorffa), szczególne znaczenie ma tzw. punkt żelowania – moment przejścia mikrożeli w makrożele. Odroczenie powstania punktu żelowania jest jedną z metod zmniejszania skurczu polimeryzacyjnego. Faza terminacji polega na łączeniu dwóch m...